Simon & Garfunkel

Artiestinformatie

Land	Verenigde Staten

Ze traden voor het eerst onder de naam Tom & Jerry op in de tweede helft van de jaren vijftig en sinds de jaren zestig als Simon & Garfunkel. In 1970 gingen ze uit elkaar om sindsdien sporadisch voor eenmalige concerten of tours weer bij elkaar te komen.

Tijdens hun middelbare school tijd begonnen Simon en Garfunkel met het zingen van liedjes van onder andere The Everly Brothers. In 1956 namen ze de artiestennamen Tom and Jerry aan en brachten enkele singles uit zonder succes. Vanaf eind 1963 traden ze op onder de naam Simon & Garfunkel. De doorbraak van het duo kwam in 1966.

In januari 1966 haalde een remix vanuit de studio van hun The Sounds Of Silence plotseling een hoge notering in de Amerikaanse hitlijsten. Het nummer was in de hele wereld erg succesvol en bereikte in de Top 40 de 10e plaats. Doordat hun muziek in 1967 werd gebruikt als soundtrack voor de film The Graduate (met Dustin Hoffman in de hoofdrol) werd hun naam definitief gevestigd. Met hun rustige, goed in het gehoor liggende folkachtige nummers stegen ze in de hitparades. Nummers als Homeward Bound, I Am A Rock, A Hazy Shade Of Winter, America, Scarborough Fair, Mrs. Robinson, The Boxer, Bridge Over Troubled Water, Cecilia, El Condor Pasa en My Little Town zijn nog steeds populair en veel van deze songs werden evergreens.

Het duo ging in 1970 (tijdelijk) uit elkaar, toch zongen ze op elkaars soloplaten af en toe mee. Na elf jaar kwamen Paul Simon en Art Garfunkel in september 1981 voor één keer samen voor een optreden in Central Park in New York. Bijna een half miljoen mensen waren aanwezig bij dit memorabele optreden waar ook een dvd van verschenen is.

In 2004 hielden zij de Old Friends Tour en daarna traden ze sporadisch weer als duo op. Als soloartiesten hebben ze ook hits gescoord, waarbij Paul Simon de meeste solohits op zijn naam heeft staan.

In 2020 zond de AVRO/TROS een documentaire uit met Nick en Simon die zich samen met vriend Kees in het leven van hun muzikale inspiratiebronnen Simon & Garfunkel stortten.

Songtekst

And here's to you, Mrs. Robinson
Jesus loves you more than you will know
Wo wo wo
God bless you, please, Mrs. Robinson
Heaven holds a place for those who pray
Hey hey hey
Hey hey hey

We'd like to know a little bit about you for our files
We'd like to help you learn to help yourself
Look around you, all you see are sympathetic eyes
Stroll around the grounds until you feel at home

And here's to you, Mrs. Robinson
Jesus loves you more than you will know
Wo wo wo
God bless you, please, Mrs. Robinson
Heaven holds a place for those who pray
Hey hey hey
Hey hey hey

Hide it in a hiding place where no one ever goes
Put it in your pantry with your cupcakes
It's a little secret, just the Robinson's affair
Most of all you've got to hide it from the kids

coocoocachoo, Mrs. Robinson
Jesus loves you more than you will know
Wo wo wo
God bless you, please, Mrs. Robinson
Heaven holds a place for those who pray
Hey hey hey
Hey hey hey

Sitting on a sofa on a Sunday afternoon
Going to the candidates' debate
Laugh about it, shout about it when you've got to choose
Every way you look at it you lose

Where have you gone, Joe DiMaggio
A nation turns its lonely eyes to you
Woo woo woo
What's that you say, Mrs. Robinson
Joltin' Joe has left and gone away
Hey hey hey
Hey hey hey

Songinformatie

Mrs. Robinson is afkomstig uit de film The Graduate uit 1967. De film gaat over een pas afgestudeerde jongeman die verleid wordt door Mevrouw Robison, een getrouwde vrouw van middelbare leeftijd. Regisseur Mike Nichols wilde graag muziek van Simon & Garfunkel in zijn film gebruiken. Paul Simon zou drie liedjes voor de film schrijven, maar de eerste twee vond Nichols niet goed genoeg. Door het vele toeren met Art Garfunkel was Paul Simon niet aan een derde nummer toegekomen. Uiteindelijk speelde hij een liedje voor aan Nichols dat Mrs. Roosevelt heette, naar Eleanor Roosevelt, de echtgenote van Franklin D. Roosevelt. Nichols zei dat Paul Simon de titel moest veranderen in Mrs. Robinson en gebruikte het vervolgens in zijn film, naast oudere nummers van het duo, zoals The Sound Of Silence en Scarborough Fair. De versie van Mrs. Robinson in de film en op de soundtrack verschilt van de hitversie. In de film wordt alleen het refrein gezongen en de tekst daarvan is iets anders. Pas een paar maanden na de film werd de definitieve versie van Mrs. Robison op single uitgebracht. Daarin is nog te horen aan regels als "Going to the candidates' debate" dat Paul Simon bij het schrijven presidentsvrouw Eleanor Roosevelt in zijn hoofd had.

Trivia

In het laatste refrein wordt in plaats van Mrs. Robinson Joe DiMaggio genoemd. Joe Dimaggio (bijgenaamd Joltin' Joe) was een Amerikaanse honkballer die van 1936 tot 1951 bij de New York Yankees speelde. Joe DiMaggio was aanvankelijk niet blij dat hij in het nummer werd genoemd. Hoewel de tekst zegt: "Where have you gone, Joe DiMaggio" en "Joltin' Joe has left and gone away", vond DiMaggio zelf dat hij nooit weggeweest was. Paul Simon wist hem er in een persoonlijk gesprek echter ervan te overtuigen dat deze regels bedoeld waren als een eerbetoon. Paul Simon was eigenlijk fan van de honkballer Mickey Mantle, maar gebruikte de naam Joe Dimaggio, omdat die beter in het metrum paste. In 1969 scoorden Booker T. & the MG's een bescheiden Top 40-hit met een instrumentale uitvoering van Mrs. Robinson.

	A-kant
Artiest	Simon & Garfunkel
Titel	Mrs. Robinson
Lengte	4:00
Componist(en)	P. Simon
Producer(s)	Simon, Garfunkel, Halee
	B-kant
Titel	Old Friends / Bookends
Lengte	3:55
Componist(en)	P. Simon
Producer(s)	Simon, Garfunkel, Halee

Platenlabel	CBS
Catalogusnr	3443
Album	Bookends / The Graduate (Original Sound Track Recording)