Ineens was ze daar weer. Na jaren wachten stond de hele muziekindustrie weer op scherp toen Britse superster Adele aankondigde eindelijk met haar vierde album te komen. Vrijdag verscheen ‘30’ als de opvolger van ‘19’, ‘21’ en ‘25’. We nemen het nieuwe Adele-album met je door in deze Track-By-Track review.
Strangers By Nature
De eerste klanken van Adele’s vierde album zijn dromerig. ‘Strangers By Nature’ heeft niks van het vocale vuurwerk dat we vaak van de Britse zangeres hebben gehoord, maar is daarom niet minder bijzonder. De beheersing waarmee ze de prachtige tekst zingt is juist de kracht van ‘Strangers By Nature’. ‘I’ll be taking flowers to the cemetery of my heart’ is een pareltje in de toch al indrukwekkende collectie teksten die Adele in haar carrière heeft geschreven. Ze eindigt de openingstrack met het statement ‘Alright, I’m ready’ en daar was geen woord aan gelogen.
Easy On Me
Adele’s grote comebacksingle legde spontaan de wereld stil. Hoewel misschien niet net zo explosief als haar laatste comebacksingle ‘Hello’, kruipt ‘Easy On Me’ net zo goed diep onder je huid. Adele die om genade vraagt na haar stukgelopen relatie via een echte Adeleballad. Het klinkt allemaal niet zo speciaal, maar na vijf jaar afwezigheid was het exact wat de wereld nodig had.
My Little Love
Een duidelijke fan favorite in de eerste week na de release, ‘My Little Love’ is een hartverscheurende ode aan haar zoontje Angelo. De jazzy sound van de plaat is redelijk nieuw territorium dat vaker terugkomt op ‘30’. Maar wat toch wel de belangrijkste reden is dat ‘My Little Love’ zo snel zo veel fans kreeg is de opgenomen gesprekken met haar zoontje die op de plaat te horen zijn. ‘Mama’s got a lot to learn’ zingt ze in het refrein en het illustreert op een prachtige, maar pijnlijke manier de pijn en het schuldgevoel dat achterblijft bij een ouder na een scheiding. Het voelt heel dichtbij en dat zorgt ervoor dat het bij de luisteraar binnenkomt.
Cry Your Heart Out
Ook op ‘Cry Your Heart Out’ brengt Adele een lichte jazzvibe. Hoewel de tekst echt allesbehalve positief is, heeft de productie een groove die het liedje bijna licht laat voelen. Toch zingt ze nog altijd over diepe onzekerheden en twijfels die haar verscheuren. Ze is ‘hanging by a thread’ en dat is iets dat door het hele album duidelijk wordt. Toch Is ‘Crying Your Heart Out’ niet de track die je na ‘30’ het meeste bijblijft.
Oh My God
Hebben we daar dan Adele’s volgende radiohit? Het kan eigenlijk bijna niet anders. Meteen na de release viel het bij veel mensen op als het meest hitvriendelijke liedje en dat is het ook. Hoewel Adele vooral hits scoorde met ballads, laten platen als ‘Rumour Has It’ en ‘Send My Love (To Your New Lover)’ duidelijk zien dat ze zich ook op een uptempo liedje prima staande kan houden. En ‘Oh My God’ is misschien wel de beste uptempo track die ze ooit heeft uitgebracht.
Can I Get It
Het kan bijna geen toeval zijn dat ‘Oh My God’ wordt opgevolgd door de enige andere echte poptrack op '30', namelijk ‘Can I Get It’. Alsof tegen radiostations wordt gezegd ‘hier moet je zijn en verder mogen jullie het zelf uitzoeken’. ‘Can I Get It’ heeft één wapen dat ‘Oh My God’ niet heeft. Het werd namelijk meegeschreven door poptovenaar Max Martin. En dat kun je horen. De catchy fluitjes in het refrein, de klassieke popstructuur, it’s all there. Het doet je bijna hopen dat Adele’s volgende album de ballads helemaal laat voor wat ze zijn. Of is dat toch weer een stap te ver?
I Drink Wine
Ondanks de grote poprefreinen van de vorige twee tracks, leek Adele voor de release van ‘30’ te hinten dat ‘I Drink Wine’ de opvolger van ‘Easy On Me’ zou worden. Dat lijkt echter nogal onwaarschijnlijk. De ballad met gospelinvloeden is prachtig en heel herkenbaar geschreven, maar lijkt met 6 minuten niet erg geschikt voor de radio… Toch is ‘I Drink Wine’, alleen al vanwege de creatieve titel, al duidelijk een track die echte Adele-fans tevreden zal stellen.
All Night Parking (with Erroll Garner)
‘All Night Parking’ is een beetje een contrast tegenover de rest van het album. Met nog geen drie minuten is het een bijzonder kort liedje. Belangrijker nog, het gaat niet over ‘divorce babes, divorce’ zoals ze het in haar interview noemde. Het gaat over een kortstondige relatie die ze vlak na haar scheiding had. Het levert een verleidelijk liedje op dat wordt begeleid door klanken van Erroll Garner, een jazzpianist die leefde van 1921 tot 1977. Erroll Garner is niet de enige ‘gastartiest’ op ‘30’. Op de fysieke versie in Amerika is ook een nieuwe versie van ‘Easy On Me’ met countryzanger Chris Stapleton te vinden.
Woman Like Me
Hoewel Greg Kurstin, net als op eerdere albums, nog altijd Adele’s belangrijkste producer op ‘30’ is, heeft ze ook een andere interessante naam aangetrokken. Die van Inflo. Inflo heeft nog niet aan bijzonder veel grote projecten meegewerkt, maar wel aan een aantal goed ontvangen underground albums van acts als Little Simz en SAULT. Hij zat ook achter de knoppen bij ‘Woman Like Me’, een van de weinige tracks waarop ze de schuld van haar scheiding bij haar ex-man lijkt te leggen. ‘Woman Like Me’ is een ingetogen liedje met behoorlijk boze lyrics.
Hold On
Een van de dingen die mensen blijven herhalen als het slecht met je gaat is ‘Hou vol’. Een beetje een leeg cliché waar je op een slecht moment minder dan niks aan hebt. Adele kan er over meepraten. Toch is ze er duidelijk sterker uitgekomen. Maar wie naar ‘Hold On’ luistert, hoort dat daarvoor veel heeft moeten gebeuren. ‘I truly hate being me’, ‘I’m struggling to feel at all’. Kwetsbaarheid is altijd al Adele’s grootste kracht geweest en het tweeluik dat ‘Hold On’ vormt met ‘To Be Loved’ maakt dat pijnlijk duidelijk.
To Be Loved
‘To Be Loved’ is niet de afsluiter van het album, maar wel het slotstuk. Adele heeft al aangegeven dit nummer niet live te willen zingen en dat zegt meestal al genoeg. De tekst komt duidelijk van het laagste moment in haar leven en komt echt tot de essentie van Adele’s bestaan. ‘To be loved and love at the highest count means to lose all the things you can’t live without’ is een zin waarin Adele tot de kern komt van alle muziek die ze ooit heeft uitgebracht. Maar wat misschien nog wel indrukwekkender is aan ‘To Be Loved’ is Adele’s stem. Amper bewerkt hoor je haar stem soms bijna breken, wat het nog echter maakt. En toch houdt ze zich staande tussen alle onmogelijke uithalen. ‘To Be Loved’ is het meest rauwe liedje dat Adele ooit heeft gemaakt en als je al geen tranen in je ogen hebt na het luisteren, heb je in ieder geval een brok in je keel.
Love Is A Game
De laatste track op het album is zeker niet de enige die de zes minuten overschrijdt, maar het is wel de enige die misschien wat korter had gemogen. Hoewel het goed is dat Adele op een iets lichtere noot afsluit dan het hartverscheurende ‘To Be Loved’, is ‘Love Is A Game’ niet het meest memorabele liedje op ‘30’. Dat zegt echter meer over de kwaliteit van Adele’s vierde album dan over de afsluiter zelf. ‘Love Is A Game’ is namelijk een prima laatste overweging waarin Adele zich afvraagt waarom ze toch steeds weer meedoet aan ‘a game for fools’. Waarschijnlijk zodat ze ijzersterke breakup albums kan blijven schrijven.
