Victoria

In zijn fluwelen bellenpak zingt op de kermis Harlekijn.
Zijn baas loopt met de centenbak
en houdt zijn aapje aan de lijn.
De mensen kijken naar het spel
en luisteren zwijgend naar de zang.
Het lied gaat door, de zon schijnt fel,
de dag duurt urenlang.

Victoria, Victoria,
met je regenboogogen.
Victoria, Victoria,
liefde van zon en van nacht.

De slager komt en schreeuwt vol haat:
mijn dochter kwam niet thuis vannacht.
Die kerel roept haar naam op straat.
Natuurlijk heeft hij haar verkracht.
Meteen haalt hij zijn ponjaard uit
en steekt de zanger door en door.
De mensen morren: zo'n schavuit.
En ver weg zingt een koor.

Victoria, Victoria,
met je regenboogogen.
Victoria, Victoria,
liefde van zon en van nacht.

De nachtwacht met zijn uilekop
komt roepend langs: de klok heit een.
De spullenbaas ruimt droevig op,
de kermis ging, de zon verdween.
Een maskerade zingt op straat
en in de kroegen klinkt het weer.
De toren die de uren slaat
speelt over 't land een laatste keer.

Victoria, Victoria,
met je regenboogogen.
Victoria, Victoria,
liefde van zon en van nacht.

Victoria, Victoria,
met je regenboogogen.
Victoria, Victoria,
Komt en ik wacht en ik wacht

Victoria, Victoria,
met je regenboogogen.
Victoria, Victoria,
liefde van zon en van nacht.