Pastorale

{transcribed by Adri Verhoef, 11-10-1997}

Mijn hemel, blauw met gouden hallen,
Mijn wolkentorens, ijskristallen,
Kometen, manen en planeten, aaa, alles draait om mij!
En door de witte wolkenpoort
Tot diep onder de golven boort
Mijn vuur, mijn liefde, zich in de aarde.

En bij het water speelt een kind
En alle schelpen die het vindt
Gaan blinken, als ik lach.

Ik hou van je warmte op mijn gezicht,
Ik hou van de koperen kleur van je licht.
Ik geef je water in mijn hand
En schelpen uit het zoute zand,
Ik heb je lief, zo lief.

Ik scheur de rotsen met m'n stralen,
Verdroog de meren in de dalen
En onweersluchten doe ik vluchten, aaa, als de regen valt.
Verberg je ogen in je hand
Voordat m'n glimlach ze verbrandt,
M'n vuur, m'n liefde, mijn gouden ogen.

't Is beter als je nog wat wacht,
Want even later komt de nacht
En schijnt de koele maan.

De nacht is te koud, de maan te grijs,
Toe, neem me toch mee naar je hemelpaleis,
Daar wil ik zijn, alleen met jou
En stralen in het hemelblauw.
Ik heb je lief, zo lief.

Als ik de aarde ga verwarmen,
Laat ik haar leven in m'n arm'n,
Van sterren weefde ik het verre, aaa, het noorderlicht.
Maar soms ben ik als kokend lood,
Ik ben het leven en de dood,
In vuur, in liefde, in alle tijden.

Mijn kind, ik troost je, kijk omhoog:
Vandaag span ik mijn regenboog
Die is alleen voor jou.

Nee, nooit sta ik een seconde stil / Ik wil liever branden, neem me mee,
Geen mens kan mij dwingen wanneer ik niet wil. / Wanneer je vanavond gaat slapen in zee
Geen leven dat ik niet begon. / En vliegen langs jouw hemelbaan,
Je kunt niet houden van de zon! / Ik wil niet meer bij jou vandaan.
Ik heb je lief, zo lief...

Ik heb je lief, zo lief... [2x]
Ik heb je lief, zooo lief...
Ik heb je lief, zo lief [fade]