Coverafbeelding The Moody Blues - Nights In White Satin
  • Statistieken
  •   14 weken
  •   2 piekpositie
  •   397 punten
  •   1967

Artiestinformatie

Land   Groot-Brittannië

Moody Blues is een rockband die in de jaren zestig en zeventig enkele grote hits had met nummers als Go Now!, Nights In White Satin, Ride My See-Saw, Question en I'm Just A Singer (In A Rock And Roll Band). De band wordt gezien als een van de wegbereiders naar het genre progressieve rock.

The Moody Blues begonnen in de samenstelling:
Ray Thomas - zang, harp

Mike Pinder - zang, toetsen

Graeme Edge - drums

Denny Laine - solozang en gitaar

Clint Warwick - basgitaar
Uit deze periode stamt de hit Go Now! uit 1965, goed voor een 8e plaats in de Top 40. Hierna volgen I Don't Want To Go On Without You en From The Bottom Of Your Heart; langzame ballads, die geen groot succes worden. De band is tot dan toe vooral bekend met rhythm-and-blues.

In 1966 verlaten Denny Laine en Clint Warwick de groep en hun plaatsen worden ingenomen door Justin Hayward en John Lodge. Met de komst van deze nieuwe leden veandert het geluid van de band.

Als de band eind 1967, op aandringen van platenmaatschappij Decca, de studio ingaat om een popbewerking te maken van de negende symfonie van Antonín Dvořák, komt de grote doorbraak. Die Dvořák-bewerking komt er nooit, want de leden besluiten een eigen album op te nemen, waarin pop en orkestmuziek worden gecombineerd: Days Of Future Passed.



Days Of Future Passed
levert een enorme popklassieker op: Nights In White Satin. De muziek op dit album had weinig overeenkomsten meer met de r&b van de oorspronkelijke band, maar was doorspekt met klassieke invloeden, mede door het gebruik van een orkest. Het wordt in brede kring beschouwd als de meest geslaagde poging een stuk op te nemen waarin pop en klassiek gecombineerd zijn. Op het volgende album, In Search Of The Lost Chord (1968), werd een meer psychedelische richting ingeslagen en werd het orkest vervangen door Mike Pinders mellotron. Deze richting werd voortgezet op de volgende vijf albums: On The Threshold Of A Dream (1969), To Our Children's Children's Children (1969), A Question Of Balance (1970), Every Good Boy Deserves Favour (1971) en Seventh Sojourn (1972). Een van de opvallendste dingen aan de albums is dat de tracks in elkaar overlopen. Ook meerdere singles weten de Top 40 te bereiken en met Question hebben ze in 1970 een nummer 1-notering.

Na de uitputtende tournee besloot de band in 1973 een rustperiode voor onbepaalde tijd in te lassen waarin soloalbums van diverse leden van de band verschijnen.

Het reüniealbum dat in 1978 verscheen, Octave, was het laatste album waarop Mike Pinder te horen was. Hoewel het album niet zo sterk was als zijn voorgangers, leverde het zowaar weer een Top 40-hit op: Had To Fall In Love. Het is tevens de laatste Top 40-notering, want daarna weten enkele singles alleen nog de Tipparade te bereiken.

Strange Times (1999) was het laatste album waaraan Ray Thomas zijn medewerking verleende. Na nog enkele jaren met de band concerten te hebben gegeven, stapte ook hij op, om gezondheidsredenen. Tegenwoordig treden de laatste drie overgebleven leden Justin Hayward, Graeme Edge en John Lodge als trio op. Als trio brachten zij in 2003 nog het kerstalbum December uit. In 2004, 2006, 2008, 2010, 2013 en 2015 gaven ze uitverkochte concerten in de Heineken Music Hall.

Songtekst

Nights in white satin never reaching the end
Letters I've written never meaning to send
Beauty I'd always missed with these eyes before
Just what the truth is I can't say any more
Cause I love you
Yes I love you
Oh how I love you

Gazing at people some hand in hand
Just what I'm going through they can't understand
Some try to tell me thoughts they cannot defend
Just what you want to be you'll be in the end
And I love you
Yes I love you
Oh how I love you, oh
Oh how I love you

Cause I love you
Yes I love you
Oh I love you
Oh I love you

Breathe deep in the gathering gloom
Watch lights fade from every room
Bedsitter people look back and lament
Another day's useless engery's spent

Impassioned lovers wrestle as one
Lonely man cries for love and has none
New mother picks up and suckles her son
Senior citizens wish they were young

Cold-hearted orb that rules the night
Removes the colours from our sight
Red is grey and yellow white
And we decide wich is right

And wich is an illusion?

Songinformatie

"Go now" was in 1965 de 1e hit in de Top 40. De groep onderging in 1967 een wijziging in de samenstelling. Denny Laine en Clint Warwick werden in 1967 vervangen door John Lodge en Justin Hayward, waarmee ook de r&b van de groep plaatsmaakte voor klassieke invloeden. Days Of Future Passed leverde een gigantische hit op: "Nights in White Satin". De opvolger, "Tuesday Afternoon", werd in Nederland geen hit, maar wel in veel andere Europese landen. Nights In White Satin wordt in brede kring beschouwd als de meest geslaagde poging een stuk op te nemen waarin pop en klassiek gecombineerd zijn. Opvallend is dat "Nights in white satin" in Engeland niet verder kwam dan de 19e plaats als hoogste notering.

Trivia

The Moody Blues wordt gezien als een van de wegbereiders naar het genre progressieve rock. De band is nog steeds actief, al ligt de tijd van succesvolle singles en albums al geruime tijd terug. In 1978 stond de groep voor het laatst in de Top 40. In 1975 maakten Justin Hayward en John Lodge een muzikaal uitstapje tijdens een ’sabbitical leave’ van de groep. In die tijd neemt Justin Hayward samen met John Lodge het album "Blue Jays" op, gevolgd door de single "Blue Guitar" en een korte Europese tournee, waarbij "Blue Jays" gezien wordt als een surrogaat-Moody Blues. Ook (ex-)leden Ray Thomas en Mike Pinder hebben, naast John Lodge en Justin Hayward, soloplaten gemaakt.
ArtiestThe Moody Blues
 A-kant
Titel Nights In White Satin
Componist(en) Redwave
Producer(s) Tony Clarke
 B-kant
Titel Cities
Componist(en) Hayward
Producer(s) Tony Clarke
 
Platenlabel Deram
Catalogusnr DM 161
Hoogste positie UK 19
Hoogste positie US 2
Album Days Of Future Passed


Positieverloop