Brief Van Een Held

Er zit een jonge vrouw bij het raam. Ze kijkt naar buiten, alsof ze iemand verwacht. In haar handen houdt ze een veelgelezen brief. Ze kent hem van buiten, maar ze leest hem telkens weer.

Hallo m'n liefste
Hier is een briefje van het front
Ik draag de sokken al
Die jij me gist'ren zond
Maak je geen zorgen
Want ik ben nog steeds gezond
Maar ik verlang naar jou
Liefste

Dank voor de foto's
Van het huis en van de straat
Ik zit hier samen
Met m'n beste kameraad
Weet jij, vraagt hij
Waarom die oorlog eigenlijk gaat
Ook hij verlangt naar huis
Liefste

'k Schrijf deze brief hier
In het open veld
Stil is de nacht
Na een dag vol geweld
Ik deed m'n plicht
En men noemt mij nu een held
Maar ik was bang, zo bang
Liefste

Wij moeten verder
Maar ik weet nog niet waarheen
We zijn met velen
Maar ik voel me zo alleen
Er loert gevaar
Achter elke struik of steen
En ik ben bang, zo bang
Liefste

Sinds een paar dagen
Heeft men mij gedecoreerd
Ik had het lesje
Van soldaat-zijn goed geleerd
En de gevaren
Met m'n leven getrotseerd
Maar ik was bang, zo bang
Liefste

'k Lig hier te wachten
Op het daglicht en de zon
Vroeger was ik blij
Als de ochtend weer begon
Nu zijn er tanks
Daar aan die gouden horizon
Dat maakt me bang, zo bang, zo bang
Liefste

Ach nee, m'n lieveling
'k Stuur dat briefje niet naar jou
'k Spaar je de zorgen
Omdat ik heel veel van je hou
Maar 't was alsof
Ik even praten kon met jou
Want ik was bang, zo bang
Liefste

Later op de dag vond zijn vriend hem in het veld
En in z'n ransel zat deze brief van een held
Aan een foto en een decoratie vastgespeld
Men stuurde 't naar huis, naar haar
Zijn liefste.