Op Nieuwjaarsdag bereikte ons het nieuws dat Anita Pointer van The Pointer Sisters is overleden. Om haar te gedenken zetten we de vier grootste Pointer Sisters-hits op rij waarop Anita de lead vocals zong.
1. Pointer Sisters - Fire!
De Pointers Sisters stonden tussen 1974 en 1985 met twaalf hits in de Top 40. Op vijf hits was Anita de leadzangeres, op vijf andere was dat June en op twee Pointer Sisters-hits zong Ruth de lead. Hoewel slechts één top 10-hit van het trio door Anita werd gesoleerd, was dit wel de grootste hit uit de carrière van de meidengroep. Fire! stond in maart 1979 vier weken op de eerste plaats in de Top 40 en is de enige nummer 1-hit van de Pointer Sisters. Het belandde bovendien in de top 10 van grootste hits van dat jaar. In eigen land werd Fire! bijna ook een nummer 1-hit. Daar werd het van de eerste plaats gehouden door Da Ya Think I'm Sexy? van Rod Stewart. Fire! werd geschreven door Bruce Springsteen. Die wilde eigenlijk dat Elvis Presley het nummer zou opnemen, maar die overleed voordat hij ooit de demo zou horen. In 1978 werd het nummer voor het eerst uitgebracht door rock-'n-rollzanger Robert Gordon, die net als Anita Pointer in 2022 overleed. In het voorjaar van 1987 scoorde Bruce zelf een bescheiden hit met een liveversie van Fire! Eind 1992 kwam het nummer voor een derde keer in de Top 40 dankzij de Nederlandstalige cover Brand van Sylvia Millecam.
2. Pointer Sisters - I'm So Excited
De andere vier top 10-hits van de Pointer Sisters werd gesoleerd door June (Happiness, Should I Do It en Jump (For My Love)) en Ruth (Automatic). Als je een top 10 maakt van de grootste hits van de Pointer Sisters, staan deze nummers ook op de posities 2 tot en met 6. Op 6 staat een nummer dat is uitgegroeid tot misschien wel het meest herkenbare nummer van de Pointer Sisters. Bovendien is het de enige Top 40-hit die door de groep zelf geschreven is. Het gaat over I'm So Excited. Het nummer verscheen in 1982 op hun album So Excited! en werd dat jaar ook uitgebracht als tweede single van dat album. Het was echter een dubbele A-kant met het door June gezongen nummer If You Wanna Get Back Your Lady en het was net díé track een bescheiden hit werd. In 1984 kreeg het nummer een herkansing. Een lichtjes opgepoetste versie van I'm So Excited verscheen dat jaar op een heruitgave van het volgende album Break Out. Deze keer werd I'm So Exctited wel een Top 40-hit en bereikte het de achttiende plaats. In de Amerikaanse Billboard Hot 100 werd het in de herkansing een nummer 9-hit. Eigenlijk verbazingwekkend dat het nummer nooit hoger heeft gestaan, want door de jaren heen is deze positieve song in talloze films en series gebruikt.
3. Pointer Sisters - Slow Hand
In Nederland was Slow Hand niet zo'n grote hit. In de zomer van 1981 kwam het nummer niet verder dan de vijftiende plaats in de Top 40. In de Amerikaanse Billboard Hot 100 was dat wel anders. Daar bereikte het nummer net als Fire! - waar het nummer wel ietsjes van weg heeft - de tweede plaats. Drie weken lang zat het duet Endless Love van Diana Ross & Lionel Richie in de weg, waardoor het de Pointer Sisters wederom niet lukte om de eerste plaats te pakken in eigen land. Dat zou ze uiteindelijk nooit lukken. Ze scoorden wel nog twee nummer 3-hits en drie andere lager geklasseerde top 10-noteringen in de Amerikaanse hitlijst. Slow Hand werd geschreven door Michael Clark en John Bettis. Die laatste schreef ook songteksten voor hits van onder anderen Michael Jackson, Madonna, Whitney Houston en de Carpenters. Slowhand was ook de bijnaam van Eric Clapton, maar daar heeft het nummer van de Pointer Sisters niets mee te maken. Het lied gaat over het verlangen naar een man die de zangeres met zijn 'slow hand' kan strelen en haar alle aandacht van de wereld kan geven. Met dit nummer scoorden The Pointer Sisters hun eerste top 10-hit in Engeland. Fire! was daar opvallend genoeg niet verder gekomen dan de 34e plaats.
4. Pointer Sisters - Yes We Can Can
We besluiten deze top 4 met Yes We Can Can. Zowel in Amerika als in Nederland was dit de eerste hit van The Pointer Sisters. De groep bestond op dat moment naast Anita, June en Ruth ook nog uit de vierde zus Bonnie Pointer. Zij had de groep in 1969 samen met June opgericht, maar zou de Pointers in 1977 definitief verlaten toen ze de kans kreeg om een solocontract te tekenen bij Motown. Commercieel gezien bleef dat achteraf niet de meest handige zet, want de Pointer Sister maakten na haar vertrek een sterkte en langdurige comeback, terwijl Bonnie solo nooit verder kwam dan de Tipparade. Yes We Can Can was geschreven door Allen Toussaint en was afkomstig van hun titelloze debuutalbum uit 1973. Terwijl het nummer in Amerika dat jaar op een haar na de top 10 haalde, strandde Yes We Can Can in Nederland aanvankelijk in de Tipparade. De Pointer Sisters kregen echter een herkansing. Na een concert van de zussen op 24 januari 1974 in het Tropenmuseum in Amsterdam, gevolgd door enkele televisieoptredens, werd Yes We Can Can alsnog een hit in ons land. In maart bereikte het nummer de 25e plaats. De Pointer Sisters vielen midden jaren 70 op door de jaren 40-jurken die ze droegen. Eind jaren 70 namen ze afscheid van dat imago en kozen ze voor modernere outfits.
De vijfde Top 40-hit die werd gesoleerd door Anita Pointer was American Music, de eerste single van het album So Excited! uit 1982. Dit nummer kwam niet verder dan de 29e plaats in de Top 40 en haalde daarmee niet genoeg punten voor een notering in deze top 4.
Check ook onze Bonnie Pointer-top 4, die we in 2020 samenstelden naar aanleiding van het overlijden van Anita's zus Bonnie Pointer.
(Foto: Rob Mieremet, Nationaal Archief / Anefo)
