Rapper’s Delight is in de geschiedenisboeken gekomen als het nummer dat rap bij een groot publiek heeft weten te brengen.
De basis van het nummer ligt in 1978 als Debbie Harry voorstelt dat Nile Rogers haar en Chris Stein zou moeten vergezellen tijdens een hiphop-evenement. Zo gebeurt het dat Blondie én Chic dat najaar twee shows in New York doen. Als Chic het nummer Good Times gaat spelen komen Fab Five Freddie en de leden van de Sugarhill Gang het podium op. Een paar weken later hoorde Nile Rodgers het nummer opnieuw in een club in New York. Hij vroeg de dj welke track het was en die vertelde hem dat hij het nummer eerder in een platenwinkel in Harlem had weten te bemachtigen. Dat bleek uiteindelijk een eerste versie van Rapper’s Delight te zijn.
Bernie Edwards en Nile Rodgers besloten het werk niet klakkeloos te accepteren omdat zij de makers van Good Times waren en dreigden met een rechtszaak. Uiteindelijk werd een schikking getroffen waarbij de twee als schrijvers van het nummer werden toegevoegd. Later nuanceerde Rogers zijn actie: “Zo innovatief en belangrijk als Good Times was; Rapper’s Delight was dat ook en misschien wel meer.” In een interview in 2011 liet hij weten dat het zelfs een van zijn meest favoriete nummers aller tijden was.
misschien wel meer.” In een interview in 2011 liet hij weten dat het zelfs een van zijn meest favoriete nummers aller tijden was. De originele uitvoering van Rapper’s Delight is een behoorlijke zit want het nummer heeft een speelduur van 15 minuten. Chip Shearin, de bassist op de opname, vertelde dat het geen makkelijke missie was: “De drummer en ik hadden het zwaar want het is een hele lange tijd. Het was de periode zonder drummachines of samplers en ‘echte mensen’ moesten dingen spelen”, zo zei hij. Rap leefde eind jaren zeventig vooral op straat en producer Sylvia Robinson wist er ook nog niet de juiste woorden voor te vinden: “Ik heb van die kinderen die er heel snel overheen gaan praten. Dat is de beste manier waarop ik het kan beschrijven”, zo stelde ze toen. Ze zag wel de mogelijkheden in het genre en richtte met Milton Maiden en haar man Joe Robinson het platenlabel Sugar Hill Records op. Later verschenen op het label ook nummers van Grandmaster Flash and The Furious Five, West Street Mob en Crash Crew. In 1986 ging het label ter ziele waarna de rechten van de muziek in 1995 bij Rhino Records terecht kwamen. Het studiocomplex, de Sugar Hill Studio’s in New York, brandde in 2002 af. Verschillende opnames zouden bij die brand verloren zijn gegaan.
Opvallend genoeg deed Rapper’s Delight in de Verenigde Staten niet al te veel met een 36e plaats in de Billboard Hot 100. In Engeland volgde een top 3-hit waar het in Nederland lukte om zelfs de eerste plaats te bereiken.
Heb je de smaak te pakken? Dan hebben we hier nog veel meer smakelijke Disco-hits.
