In 1964 beginnen Ray Thomas, Clint Warwick, Mike Pinder, Denny Laine en Graeme Edge in een buitenwijk van Birmingham de Moody Blues.
De naam was afgeleid van MB’s, afkorting van Mitchells & Butlers, een brouwerij waarmee de groep een samenwerking wel zag zitten. Die deal kwam er overigens niet.
Mike Pinder bedacht op een helder moment dat muziek de stemming van mensen kon veranderen en dat zijn band daar een cruciale rol bij kon spelen. In korte tijd wist de groep een platencontract binnen te slepen bij Decca. Na een eerste single Steal Your Heart Away weten ze met de opvolger in 1965, Go Now, een top 10-hit te scoren. De single werd hun eerste en enige Britse nummer 1-hit. In de zomer verschijnt met The Magnificent Moodies het debuutalbum. Nieuwe singles leverden echter geen successen meer op. Manager Alex Wharton stapte op en ook Clint Warwick en Denny Laine besloten te vertrekken. John Lodge, die eerder andere verplichtingen had, zag zijn kans schoon om zich eind 1966, net als Justin Hayward, bij de groep te voegen. De band besluit de eerdere richting met Amerikaanse blues los te laten en werkt aan Days Of Future Passed waarop uiteindelijk meer symfonische en progressieve rock wordt gezet. Op het album staat ook Nights In White Satin, een nummer dat Justin al op 19-jarige leeftijd schreef toen hij van een vriendin daadwerkelijk een paar satijnen lakens kreeg. “Voor mij was het gewoon weer een liedje dat ik schreef en ik wist dat het krachtig was. Het voelde ook heel persoonlijk. Iedere noot en ieder woord betekende wat voor me en ik denk dat heel veel mensen dat met mij hebben gevoeld”, zo vertelde hij in een radio-interview met CBS. Op het nummer is het huisorkest van Decca Records te horen, het London Festival Orchestra. Ook maakt toetsenist Mike Pinder gebruik van de Mellotron.
Question, dat in eerste instantie de titel A Question Of Balance droeg, wordt de opening van het zesde album van de groep. De band was afgestapt van de sound met grote orkesten juist ook om het op het podium beter te kunnen spelen. Question werd juist in één opname op plaat gezet. Hayward liet weten dat het een samenvoeging was van twee nummers waar hij aan werkte. Met een eenvoudige aanpassing van de akkoorden pasten de twee halve nummers prima bij elkaar. Eind jaren negentig is Nights In White Satin onderwerp van discussie als het blad Record Collector schrijft dat het nummer niet door Hayward geschreven is maar dat het management van de band de rechten had gekocht van een nummer van een Italiaanse groep. Dat bleek later een Franse groep te zijn en een onjuist bericht. Les Jelly Roll had op een Italiaans label een cover uitgebracht, dat uiteindelijk net voor het moment van het uitbrengen van het origineel van de Moody Blues al was verschenen.
