Small Faces

Artiestinformatie

Land	Verenigd Koninkrijk

De leden van The Small Faces waren: Steve Marriott, Ronnie Lane, Kenney Jones en Jimmy Winston.

In het voorjaar van 1966 hadden ze hun eerste grote hit vast in Engeland met Sha-La-La-La-Lee, een nummer van Mort Shuman dat ook de Top 40 bereikte met een 31e plaats als hoogste notering . In de zomer van dat jaar piekte hun populariteit toen All or Nothing de top van de Britse hitlijsten haalde, achteraf gezien hun enige nummer 1-hit in eigen land en een 2e plaats in de Top 40.



Hun eerste album, Small Faces, kwam ook uit in 1966 en bleek erg succesvol te zijn. Begin 1967 ruilden ze Decca Records in voor het Immediate Records label van Rolling Stones-producer Andrew 'Loog' Oldham. In de fameuze Summer of Love brachten ze het nummer uit waar ze nog altijd bekend om zijn: Itchycoo Park. Dit psychedelische lied werd vooral gekenmerkt door een pril gebruik van phasing. De opvolger Tin Soldier gaat door als een van de krachtigste rocksongs aller tijden.



In 1968 kwam hun inmiddels vierde album uit, Ogdens' Nut Gone Flake, waarvan een kant was gebaseerd op een sprookje. Het album kreeg uitstekende kritieken, behaalde in Engeland de eerste plaats en zorgde zo voor een tweede hoogtepunt in hun carrière. Op het album kwam ook de eerder al succesvolle hitsingle Lazy Sunday te staan dat in Nederland de 1e plaats bereikte.

Het succes nam daarna geleidelijk af en diverse bandleden verlieten de groep. Toen Steve Marriott in 1969 plotseling de band verliet om, met onder anderen Peter Frampton (ex-The Herd), de supergroep Humble Pie op te richten, probeerden de overige leden de Small Faces voort te zetten en rekruteerden daartoe Rod Stewart en Ron Wood. Kort daarna veranderden ze hun naam in de Faces. In de eerste helft van de jaren zeventig scoorden ze, vooral live, heel veel succes. Rod Stewarts solocarrière kwam stilletjes aan meer en meer op de voorgrond..

De meeste nummers van de Small Faces werden geschreven door zanger-gitarist Steve Marriott en bassist Ronnie 'Plonk' Lane. Deze talentrijke tandem is al geruime tijd overleden: Steve Marriott kwam om in een huisbrand in 1991, Ronnie Lane stierf in 1997 aan multiple sclerose. Eind 2014 overleed toetsenist Ian McLagan ten gevolge van een beroerte.