Band On The Run

De plaat en z'n verhaal (i.e. een vrije vertaling):
Daar zit ik dan, voor altijd opgesloten tussen deze vier muren. Nooit meer de kans om ook maar iemand tegen te komen die net zo leuk is als jij. Iemand die me een beetje kan bemoederen. Ach, kwam ik hier ooit maar weer eens uit. En geloof me, als ik ooit weer vrijkom, geef ik alles wat ik heb aan een goed doel. Echt, ik heb al dat geld niet meer nodig. Als ik maar elke dag m'n biertje kan kopen, vind ik het allang best. Alleen moet ik dan wel eerst hier weg zien te komen.
Tsja, dat dacht ik dus een tijdje geleden nog, maar alles liep anders dan gedacht. De donkere wolken die boven me hingen, werden in één klap weggevaagd door de zon. De muren om me heen vielen om en ik kon vluchten. En dat deed ik natuurlijk ook en ik nam de anderen mee. De enige die er niet zo blij mee was, was de beul. Die had zich al verheugd op een mooie klus, maar hij kon alleen maar diep zuchten toen hij zag dat er niemand was komen opdagen. De doodsklokken die op het plein in het dorp voor ons hadden moeten luiden, speelden voor niets. De uitvaartondernemer en een paar loslopende konijnen waren de enige toehoorders.
Het werd langzaam maar zeker donker en de nacht daalde neer op de woestijn, waar we naartoe waren gevlucht. In de verte hoorden we rumoer uit het dorp komen. Daar was iedereen naar ons op zoek, maar we wisten dat ze ons nooit zouden kunnen vinden. Ook de rechter niet, die kan blijven zoeken tot ie een ons weegt. Vinden zal hij ons niet. Want wij zijn een band die op de vlucht is geslagen. Gevangenisbewaarders en mariniers mogen dan denken dat ze ons binnenkort wel weer gevonden hebben, maar dat zal ze hun leven lang niet lukken, want wij zijn weg, voorgoed, we zijn de wijde wereld in.