Op 2 januari 2025 bestaat de Top 40 60 jaar. In aanloop naar die magische datum gaan we een rondje maken langs diverse leeftijdsgenoten van Nederlands oudste en populairste hitlijst: artiesten/acts en groepsleden die ooit in de Top 40 hebben gestaan en in 1965 zijn geboren. Deze week: Shara Nelson van Massive Attack.
Shara Nelson werd op 11 september 1965 in Londen geboren. Op haar 18e had de zangeres al haar eerste release. Met de Britse platenproducer Adriaan Sherwood en improvisatie-componist Stephen Beresford, die samen The Circuit vormden, schreef en zong ze Aiming At Your Heart, in de stijl van haar grote voorbeeld Burt Bacharach. Deze track werd uitgebracht op het onafhankelijke experimentele dub-reggaelabel van Sherwood, On-U Sound, en is inmiddels een collectorsitem. In 1985 werkte ze mee aan de track Love Mystery van dub-bassist Jah Wobble, bekend van de postpunkband Public Image Ltd. van frontman John Lydon. In de Britse indie-scene werd ze al gauw opgemerkt en in 1986 bracht ze als Shara haar eerste solosingle uit: Can't Get Over You.
Na een paar solosingles ging ze eind jaren tachtig samenwerken met het dj-/producersteam The Wild Bunch. Dit collectief stond in de Bristolscene bekend om hun breed scala aan muziekstijlen, van punk tot reggae tot R&B. Hun party-optredens waren gewilde evenementen in de Bristolse clubs. Eind jaren 80 was The Wild Bunch grotendeel uiteengevallen. Eén van de leden was Nellee Hooper, die een waanzinnig succesvol project was gestart: Soul II Soul. The Wild Bunch was inmiddels een nieuw project begonnen: Massive Attack. Het producersteam bestond uit Robert ‘3D’ Del Naja, Grantley ‘Daddy G’ Marshall en Andrew ‘Mushroom’ Vowles. Shara was er vanaf het begin bij betrokken, als eerste leadzangeres, en schreef mee met de songs.
De eerste single van Massive Attack met zang van Shara werd Daydreaming. De track bevatte een sample van Mambo van Wally Badarou (het vijfde'' lid' van Level 42), afkomstig van zijn album Echoes uit 1984. Daydreaming werd zes maanden voor het baanbrekende Massive Attack-album Blue Lines uitgebracht en verscheen eerst nog op hun eigen Wild Bunch label. De single werd een minihitje in Engeland en bereikte nummer 81 in de Britse chart. Massive Attack heeft zo’n 8 maanden gewerkt aan hun debuutalbum Blue Lines, dat inmiddels als het eerste meesterwerk uit de triphop wordt beschouwd. Ook Neneh Cherry was nauw betrokken bij de Bristol-scene en werkte als arrangeur aan het album, met als ultiem prijsnummer Unfinished Sympathy.
Inmiddels zijn we aanbeland bij februari 1991, waarin Massive Attack de (tweede) single Unfinished Sympathy uitbracht, kort nadat de eerste Golfoorlog was begonnen. Vanwege de toegenomen gevoeligheden veranderde de band een tijdje hun naam in Massive. De innovatieve song werd een trendsetter in het elektronische dansgenre (triphop). Het bevat een strijkerssectie en verschillende orkestrale elementen, evenals samples en zanglagen. Het ritme is gebaseerd op de klokken uit Take Me To The Mardi Gras uit 1975 van jazzcomponist Bob James. Uit hetzelfde jaar komt Planetary Citizen van fusiongitarist John McLaughlin. De mannelijke stem die voor Unfinished is gebruikt komt van deze song.
Naast de geweldige, emotionele zang van Shara gaf het strijkersarrangement bij Unfinished Sympathy een extra lading. Onder orkestrale leiding van Wil Malone in Studio One werden de strings opgenomen door de voormalige hoofdingenieur van Abbey Road, Haydn Bendall. Unfinished Sympathy had eerst de werktitel Kiss And Tell en ontstond uit een melodie die in Shara’s hoofd rondzweefde tijdens de Blue Lines sessies. De Massive Attack leden begonnen er synthesizer-partijen bij te spelen, wat uiteindelijk in de 40-koppige strijkerssectie werd ingebracht.
De videoclip van Unfinished Sympathy werd geregisseerd door Baillie Walsh en werd in een ‘continuous shot’ gefilmd op West Pico Boulevard, tussen South New Hampshire Avenue en Dewey Avenue in Los Angeles. Het toont Shara Nelson die over het trottoir loopt, onverschillig voor haar omgeving, waaronder dronkaards, bendes en motorrijders. The Verve maakte een soortgelijke video voor Bittersweet Symphony. Unfinished Sympathy werd veelvuldig uitgezonden op MTV en de video maakte het succes helemaal compleet.
In de Britse Top 40 kwam de classic single (net als het album) tot nummer 13, maar in de Nederlandse Top 40 stond de single binnen drie weken, weliswaar voor een weekje, op nummer 1 (waar het album tot nummer 21 piekte). Blue Lines werd een enorm succes, zowel bij publiek als bij pers, en kende met het openingsnummer Safe From Harm (met opnieuw zang van Shara) een tweede Top 40-hit.
Shara Nelson was niet tevreden met haar beperkte rol bij Massive Attack en verliet het collectief in 1993 voor een solocarrière. Ze bracht haar debuutalbum What Silence Knows uit, die op de shortlist voor de Mercury Music Prize terecht kwam. Ze werd de nieuwe Aretha genoemd. What Silence Knows leverde haar vier Britse Top 40 hits op, waarvan Down That Road en One Goodbye In Ten in de Nederlandse Tipparade belandden.
In 2011 haalde Shara de krantenkoppen toen de Britse dj Pete Tong tegen haar een straatverbod indiende wegens intimidatie, waarvoor ze ook een taakstraf van twaalf maanden en 8 maanden kreeg. Volgens diverse bronnen werkt de zangeres met de Britse producer Simon Britton aan nieuw materiaal. Shara Nelson zal sowieso altijd verbonden blijven aan die grootse emo-triphophit Unfinished Sympathy
