Astor Piazzolla had als componist twee nummer 2-hits op zijn naam staan: Libertango en Adiós Noniño. De eerste kennen we vooral als I’ve Seen That Face Before.
Nummer 2-hits zijn er in alle soorten en maten. Sommige zijn inmiddels bijna vergeten, andere hebben een allertijdenstatus weten te verwerven, ondanks dat ze niet de felbegeerde nummer 1-positie in de Nederlandse Top 40 wisten te behalen.
Deze week is het 20 jaar geleden dat Koning Willem-Alexander en Koningin Máxima trouwden in de Nieuwe Kerk in Amsterdam. De huwelijksplechtigheid op 2 februari 2002 zal altijd herinnerd blijven worden aan ‘de traan’. Na de inzegening speelde bandoneonist Carel Kraayenhof de tango Adiós Noniño (Vaarwel grootvadertje) van de Argentijnse componist Astor Piazzolla. Heel Nederland zag dat Máxima het niet droog hield. Haar vader, Jorge Zorreguieta, mocht vanwege zijn verleden als minister onder Videla tijdens de Vuile Oorlog in Argentinië niet aanwezig zijn tijdens het huwelijk. Astor Piazzolla bracht Adiós Noniño in 1959 uit en schreef het voor zijn overleden vader. De versie van Carel Kraayenhof stond 3 weken lang in de Tipparade, maar het duurde nog een maand voordat de single officieel verkrijgbaar was. Op 16 maart 2002 kwam Adiós Noniño - De Tango uit de Huwelijksdienst van Willem-Alexander en Máxima op nummer 5 binnen in de Nederlandse Top 40 en stond een week later op de tweede plaats achter Whenever Wherever van Shakira.
Meer dan 20 jaar daarvoor, in 1981, zagen we ook een Astor Piazzolla-compositie in de Top 40 genoteerd staan en die kwam eveneens tot de tweede plaats.
Grace Jones werd geboren in Jamaica. Haar familie verhuisde op haar 17e naar New York, waar ze al snel theater ging studeren. Een jaar later schreef ze zich in bij een lokaal modellenbureau en kwam vervolgens in Parijs terecht. Haar verschijning maakte indruk en ze werd door de groten uit de modewereld omarmd. Platenbaas Chris Blackwell van Island Records merkte haar ook op en in 1977 bracht ze haar debuutalbum uit, getiteld Portfolio. Op dit album is ook haar discoversie van Edith Piafs La Vie En Rose te vinden. Dit werd haar eerste hit, bovenal in ons land, en groeide uit tot haar grootste classic. Na een paar discoalbums die minder populair waren kwam ze in 1981 met Nightclubbing. Deze plaat werd opgenomen op de Bahama’s in de Compass Point Studios. Grace werkte in die tijd met een vast team muzikanten, waaronder haar songpartner Barry Reynolds. Hij is onder meer bekend als producer van Marianne Faithfull en Joe Cocker en van zijn uitvoering van I Scare Myself. Wat later had Thomas Dolby er met zijn coverversie een Top 40 hit mee. Sly Dunbar en Robbie Shakespeare, beter bekend als reggae-ritmetandem Sly & Robbie, speelden een belangrijke rol op deze plaat. Zij werden gewilde sessiemuzikanten en speelden mee op albums van onder meer Bob Dylan en Mick Jagger. Als ritmesectie hadden ze met (You Gotta Walk) Don’t Look Back van Peter Tosh & Mick Jagger een Nederlandse nummer 1-hit op hun naam staan.
Nightclubbing werd geproduceerd door Chris Blackwell en Alex Sadkin en bevatte uiteenlopende covers waaronder de titelsong, die te vinden is op het allereerste solo-album The Idiot van Iggy Pop. In eerste instantie werd Demolition Man, een compositie van Sting, als eerste single van haar album uitgebracht, maar dit werd nergens een hit. De song kwam later dat jaar alsnog op Ghost In The Machine van The Police terecht. Drie songs van het album schreef ze samen met Barry Reynolds, waaronder Pull Up To The Bumper, waarin een glansrol voor Sly & Robbie was weggelegd. Het werd een ware clubclassic.
De grote hitsingle van Nightclubbing was I’ve Seen That Face Before. Hiermee stond de excentrieke, androgyne zangeres voor de tweede maal in de Nederlandse Top 40. De song was een cover van Libertango, een compositie van Astor Piazzolla uit 1974. Het origineel was een tango met elementen van klassiek en jazz. Grace Jones maakte er een eigentijdse hypnotiserende versie van, met een door haar geschreven geheimzinnige tekst over de donkere kanten van het nachtleven in Parijs. Actrice Nathalie Delon, destijds de vriendin van haar producer Chris Blackwell, vertaalde een gedeelte van de songtekst in het Frans. De indrukwekkende hoesfoto’s en videoclip werden gemaakt door haar toenmalige minnaar, de ontwerper Jean-Paul Goude. In I’ve Seen That Face Before was niet, zoals in het origineel, een bandoneon te horen. De Britse jazzmusicus Jack Emblow - die ook op All You Need Is Love van The Beatles te horen is - speelde de accordeon.
Op zondag 5 juli 1981 zond de TROS de allereerste TV-Show met Ivo Niehe uit. Daarin was niet alleen Grace Jones te zien die haar hit vertolkte, maar ook de groep die haar op dat moment van de felbegeerde eerste plaats in de Nederlandse Top 40 afhield, Champaign met How ‘Bout Us. Het album Nightclubbing werd zowel commercieel als door de vaderlandse popjournalistiek heel goed ontvangen. In de jaarlijst van Muziekkrant OOR van 1981 werd het de nummer 2. En om in nummer 2 termen te blijven: ook in de Nederlandse albumhitlijst werd Nightclubbing een nummer 2-hit: maar liefst 6 weken lang. En ook de nummer 1 was hier... Champaign.
I’ve Seen That Face Before stond vanaf 20 juni 1981 3 weken op nummer 2 achter How 'Bout Us van Champaign.
