Woensdag is Ian McDonald op 75-jarige leeftijd overleden. Hij was een van de oprichters van de bands King Crimson en Foreigner. Als lid van die laatste groep scoorde hij twee Top 40-hits.
Het overlijden van Ian McDonald werd door zijn zoon Maxwell via Facebook bekendgemaakt: "Ik ben diep bedroefd om te vertellen dat mijn vader gisteren is overleden aan kanker. Hij was ongelooflijk moedig en verloor nooit zijn vriendelijkheid of zijn gevoel voor humor, zelfs niet toen hij het moeilijk had. Mijn vader was een briljante, intuïtieve muzikant, een zachtaardige ziel en een geweldige vader. Hij zal voor altijd voortleven door zijn mooie muziek en de liefde van zijn fans. Iedereen bedankt." Zijn oude band King Crimson en verschillende collega-muzikanten van Ian hebben inmiddels op het droevige nieuws gereageerd.
Ian McDonald werd op 25 juni 1946 in het Engelse Osterley geboren. Op jonge leeftijd leerde hij verschillende instrumenten bespelen, zoals gitaar, piano en diverse blaasinstrumenten. Rond de jaarwisseling van 1969 richtte hij samen met Robert Fripp, Michael Giles, Greg Lake en Peter Sinfield de groep King Crimson op. In oktober van dat jaar verscheen hun debuutalbum In The Court Of The Crimson King, een van de belangrijkste progressieve rockalbums van dat jaar. Ian McDonald schreef mee aan alle tracks op het album en was onder meer verantwoordelijk voor de legendarische saxofoonsolo op het openingsnummer 21st Century Schizoid Man.
In mei 1970 zou King Crimson pas zijn eerste Top 40-hit scoren met Cat Food, maar op dat moment had Ian de groep al verlaten. Vanwege muzikale meningsverschillen met Robert Fripp was hij samen met drummer Michael Giles uit de groep gestapt. De twee namen samen het album McDonald And Giles op, maar dit had weinig succes. Daarna was Ian vooral actief als producer en sessiemuzikant. Zo speelde hij bijvoorbeeld alle saxofoonpartijen op de hit Get It On van T. Rex.
In 1976 begon Ian McDonald aan een nieuw hoofdstuk in zijn muzikale carrière. Samen met Lou Gramm, Mick Jones, Ed Gagliardi, Dennis Elliott en Al Greenwood richtte hij in New York de band Foreigner op. Die naam ontleent de band aan het gegeven dat de formatie uit drie Britten en drie Amerikanen bestond. Met deze groep scoorde Ian in september 1977 zijn eerste hit. Hun eerste single Feels Like The First Time was in april in de Tipparade blijven steken, maar Cold As Ice bereikte uiteindelijk de 13e plaats in de Top 40. Beide nummers waren afkomstig van het debuutalbum Foreigner.
Het tweede album Double Vision leverde geen hits op. De mede door Ian geproduceerde nummers Hot Blooded en Blue Morning, Blue Day kwamen wel in de Tipparade, maar wisten niet door te stijgen naar de Top 40. Met Love On The Telephone van het derde album Head Games scoorde Ian in maart 1980 zijn tweede en laatste Top 40-hit. Het nummer stond twee weken in de lijst kwam tot de 34e plaats. Net als bij King Crimon zou Ian het grootste Top 40-succes van de groep zelf niet meemaken. In september 1980 werd hij samen met toetsenist Al Greenwood uit de groep gezet. Wederom waren muzikale meningsverschillen de oorzaak, deze keer met Mick Jones en Lou Gramm. Waar hij bij King Crimson nog zelf was opgestapt, was zijn vertrek uit Foreigner minder vrijwillig.
Terwijl Foreigner vier jaar later hun grootste hit zou scoren met de top 10-hit I Want To Know What Love Is, hebben we Ian McDonald daarna niet meer teruggezien in de Top 40. In de laatste jaren van zijn leven heeft Ian nog regelmatig op het podium gestaan, onder andere met reünieoptredens met oud-King Crimson-leden en met zijn nieuwe band Honey West. Tijdens zijn leven bracht hij slechts één soloalbum uit: Drivers Eyes uit 1999.
Volgens een persbericht in Ian McDonald in zijn huis in New York in het bijzijn van zijn familie overleden. Uit het bericht van zijn zoon werd duidelijk dat hij aan kanker leed. Ian is 75 jaar geworden.
