Woensdagochtend is de Ierse muzikant Garry Roberts overleden. Als gitarist van The Boomtown Rats scoorde hij in de zomer van 1979 een nummer 2-hit in de Top 40 met I Don't Like Mondays. Garry is 72 jaar geworden.
"Met groot verdriet maken de leden van The Boomtown Rats bekend dat Garry Roberts, hun vriend en gitarist, deze morgen is overleden," zo staat te lezen op de socialemediakanelen van de groep. "De overige leden van de band, Pete, Bob en Simon, betuigen hun innige deelneming aan zijn vrienden en familie. Op een mooie lenteavond in 1975, in een pub in Dun Laoghaire in het graafschap Dublin, werd Garry hét stichtend lid van wat uitgroeide tot een geweldige rock-'n-rollband, grotendeels gestoeld op zijn sound, een storm van massaal weldoordacht geluid dat uit zijn overbelaste versterkers geperst werd; en die niet alleen de rest van de groep bezielde, maar ook het publiek van over de hele wereld waar hij voor speelde. Voor fans was hij 'The Legend' - en dat was hij ook. Voor ons was hij Gazzer, de man die het gevoel samenvatte van wie The Rats zijn. We kennen Garry al vanaf dat we kinderen waren, dus we voelen ons vanavond bevreemdend stuurloos. Behouden vaart, Gaz. Bedankt voor alles, maat. Bob Geldof, Pete Briquette, Simon Crowe."
Veel fans en collega-muzikanten hebben inmiddels hun medeleven betuigd. Op dit moment is nog niet bekendgemaakt waaraan Garry Roberts is overleden.
Garry werd op 16 juni 1950 geboren als Garrick Roberts in de Ierse hoofdstad Dublin. Hij ging naar school in het Zuid-Ierse stadje Waterford. Daar vormde hij samen met drummer Simon Crowe zijn eerste bandje. In het Oost-Ierse havenstadje Dun Laoghaire ontstaan later The Boomtown Rats. Aanvankelijk noemde de groep zichzelf The Nightlife Thugs, maar Garry dreigde de band te verlaten als die naam niet veranderd werd. 'The Boomtown Rats' werd voorgesteld door Bob Geldof. Hij had die naam ergens gelezen in de autobiografie Bound For Glory van de Amerikaanse folkzanger Woody Guthrie.
In de zomer van 1976 trad de band voor het eerst op in het Verenigd Koninkrijk en ook in Nederland. In Londen kregen ze hun eerste platencontract. Hun eerste single verscheen in de zomer van 1977 en heette Looking After No. 1. In Ierland lukte dat ook bijna. Daar bereikte Looking After No. 1 de 2e plaats in de hitlijst. Voor hun eerste nummer 1-hit moesten ze wachten tot 1978. In dat jaar bereikte Rat Trap, de derde single van hun tweede album A Tonic For The Troops, de eerste plaats in de Britse charts. Het was daar de allereerste nummer 1-hit voor een Ierse groep en ook de eerste newwave-nummer 1-hit. Rat Trap werd echter alleen een grote hit in Engeland en Ierland. Elders niet.
De grote doorbraak liet echter niet lang meer op zich wachten. In de zomer van 1979 werd I Don't Like Mondays, de eerste single van het album The Fine Art Of Surfacing, wereldwijd een grote hit. In Ierland werd het hun eerste nummer 1-hit en ook in Engeland haalde het de eerste plaats. In Nederland moest het nummer evenwel genoegen nemen met de tweede plaats, achter Quiereme Mucho van Julio Iglesias. Het nummer viel op door het morbide onderwerp. Het gaat over het waargebeurde verhaald van de 16-jarige Amerikaanse scholiere Brenda Ann Spencer, die op een ochtend besloot om uit verveling met sniper rifle op mensen te gaan schieten die stonden te wachten voor de poort van een basisschool. Twee mensen overleden en acht mensen raakten gewond. In een telefoongesprek zei ze over haar motivatie: "Ik heb het gewoon voor de lol gedaan. Ik hou niet van maandagen. Dit brengt wat leven in de brouwerij." In Amerika bereikte het nummer de 73e plaats in de Billboard Hot 100. Het bleef hun enige hit in dat land.
In Nederland bleef het ook bij deze ene hit. De groep haalde tussen 1979 en 1981 nog wel vier keer de Tipparade met de singles Diamond Smiles, Someone's Looking At You, Banana Republic en Never In A Million Years. De Top 40 zat er echter nooit meer in. In totaal brachten The Boomtown Rats zes albums uit, voordat de groep in 1986 uit elkaar ging. Hun laatste optreden was in mei van dat jaar tijdens een benefietconcert tegen de hoge werkloosheid in Ierland. Garry ging na het uiteenvallen van The Boomtown Rats aan de slag als geluidstechnicus. In die hoedanigheid werkte hij samen met onder meer Simply Red en Orchestral Manoeuvres In The Dark. Later was hij werkzaam als financieel adviseur en cv-monteur en trad hij samen op met Simon Crowe, met wie hij ooit zijn eerste bandje was begonnen. Tijdens optredens speelden ze repertoire van The Boomtown Rats.
Toen The Boomtown Rats in 2013 besloten om na 27 jaar weer bij elkaar te komen, waren Simon en Garry ook weer van de partij. De bezetting bestond naast hen uit zanger Bob Geldof en bassist Pete Briquette. Toetsenist Johnnie Fingers deed niet meer mee en Gerry Cott, die de groep in 1981 al verlaten had, was er ook niet bij. De samenwerking als kwartet beviel zo goed dat er in 2020 een nieuw studioalbum van de groep verscheen: Citizens Of Boomtown.
Begin oktober stond Garry Roberts voor het laatst met The Boomtown Rats op het podium. De groep trad toen op in de Engelse kustplaats Skegness.
