Jan Boezeroen

Songtekst

{transcribed by Adri Verhoef, 21-6-1999}

Een boertje uit Brabant, die was er nooit moe,
Verzorgde z'n varkens, z'n stier en z'n -
Oma, die meende, een man zoals jij,
Die moet er maar trouwen, dat hoort er zo -
's Avonds, heel laat nog, ging hij naar 't bal,
En trof daar een meisje en liep in de -
Gaten, want weet je wat zij van hem vond,
Hij stonk zo naar mest en hij stonk uit z'n -

[chorus]:
Vondel was goed,
Man, wat kon die rijmen,
Als ik 't probeer, merk ik iedere keer
Dat ik er nooit wat van -

Vondel was goed.

Zij was er een deerne van tweehonderd pond,
Het beste beviel hem haar lekkere -
Eetlust, want eten deed zij voor de pret,
Maar liever had hij toch een engel in -
Koken, dat kon ze, dat deed zij allang,
Maar werd van de liefde en mannen zo -
Droevig, want zij had een heel groot complex,
Kerels, die willen alleen toch maar -

[chorus]

Vondel was goed.

Op zekere avond, zij vonden elkaar
Zij wou eerst niet meegaan, dat vond hij wat -
Moeilijk, hij vroeg haar, wat wil jij dan doen?
Zij gaf hem toen eerst een ontzettende -
Koffie, die slap was, maar liefde maakt blind,
Ging met hem 't hooi in en kreeg toen een -
Kleurtje, daarom vroeg hij toen om d'r hand,
Er kwamen toen baby's aan lopende -

[chorus] [2x]

Vondel was goed.