Jan Boezeroen

Songtekst

De fles speelde een grote rol
In heel mijn droef bestaan
Omdat ik nooit geen liefde kreeg
Ben ik aan de fels gegaan
Jij trouwe vriend, jij schonk sindsdien
Mij menig levensles
Ik heb gelachen en geweend
Bij jou, mijn trouwe fles

Mocht ik door de drank bezwijken
Mocht ik naar de donder gaan
Laat dan op mijn grafsteen prijken
Hij kon niet meer op zijn benen staan
Mocht ik door de drank bezwijken
Mocht ik naar de donder gaan
Laat dan op mijn grafsteen prijken
Hij kon niet meer op zijn benen staan

En als ik afgemonsterd was
Dan was mijn eerste gang
Het meisje waar ik veel van hield
Mijn hele leven lang
En als een ander naar haar keek
Dan flikkerde mijn mes
Dan werd ik om mijn neus wat bleek
En greep weer naar de fles

Mocht ik door de drank bezwijken
Mocht ik naar de donder gaan
Laat dan op mijn grafsteen prijken
Hij kon niet meer op zijn benen staan
Mocht ik door de drank bezwijken
Mocht ik naar de donder gaan
Laat dan op mijn grafsteen prijken
Hij kon niet meer op zijn benen staan

En mocht ik ’s nachts op de oceaan
Wanneer de stormwind brult
Bezopen op de voorplecht staan
De fles nog half gevuld
En seint dan onze marconist
Het noodsein S.O.S.
Dan gaat mijn laatste groet aan wal
Gestoken in een fles

Mocht ik door de drank bezwijken
Mocht ik naar de donder gaan
Laat dan op mijn grafsteen prijken
Hij kon niet meer op zijn benen staan
Mocht ik door de drank bezwijken
Mocht ik naar de donder gaan
Laat dan op mijn grafsteen prijken
Hij kon niet meer op zijn benen staan