R.K. Veulpoepers B.V.

RK Veulpoepers BV wordt opgericht in het Brabantse Hilvarenbeekin 1976. Het gezelschap specialiseert zich in gezellige folkmuziek met Nederlandstalige teksten, maar kijkt verder dan zijn muzikale neus lang is. Dat leidt tot geëngageerde teksten (tegen het Ethisch Reveil van het CDA en de bekrompenheid van Hilversum 3 bijvoorbeeld) en activiteiten tegen het establishment. In Hilvarenbeek bindt de anarcho-socialistische groep de strijd aan met het plaatselijke gezag. Resultaat: een jongerencentrum, gekraakte panden en de Bikse Fiste, een festival waar op een gegeven moment 50.000 mensen op af komen. Het Brabantse collectief speelt zijn aanstekelijke volksmuziek tevens op feesten en actiebijeenkomsten. Ook boven de Moerdijk.
In 1979 dringt de RK Veulpoepers BV net niet door tot de hitlijsten met de single Den Egelantier. De band weigert zich te compromitteren aan de wetten van de showbusiness (playbacken in als dom omschreven televisieprogramma's) en krijgt daar de rekening (geen hitnotering voor de goed verkopende single) voor gepresenteerd.
Op 5 september 1982 neemt de RK Veulpoepers BV, na zo'n 600 optredens, afscheid met een concert in het Leypark te Tilburg.

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en na een optreden op een feest in '95 wordt de BV nieuw leven ingeblazen. In de originele bezetting is de band weer bij elkaar voor concerten (onder andere in Paradiso) en het opnemen van platen. Het goedkope comeback-album Van De Pot Gerukt is een dubbel-cd met oude krakers zoals Twee Emmertjes Water Halen en Den Egelantier, live-opnamen (uit Bergeijk en Tilburg 1982) en nieuw werk waarin de flexibele folk-anarchisten zich richten op onderwerpen zoals racisme en het softdrugsbeleid.
Zjef Naaijkens, ooit zanger van de RK Veulpoepers BV, publiceert eind oktober 2009 een boek met zijn herinneringen aan deze legendarische Hilvarenbeekse/ Tilburgse band uit de jaren zeventig en tachtig. Het boek is getiteld 'Zout bier in Den Egelantier - De legende van de RK Veulpoepers BV' en verschijnt bij uitgeverij De Geus.

De tienkoppige band was veel meer dan een opgewekte folk- band die Brabantse nummers als 'Den Egelantier' of 'Twee emmertjes water halen' zong.
De groep was maatschappelijk bewogen en ageerde fel tegen kernenergie en kernwapens.

De band bestond uit:

Zjef Naaijkens: percussie en zang
Agnes Naaijkens: percussie en zang
Bard Elbers: fluit, percussie, saxofoon en zang
Bram Van Berkel: drums
Dirk Broere: banjo, gitaar, mandoline en zang
Harrie Van Hoof: banjo, gitaar, mandoline en zang
Lizet Van Beek: percussie en zang
Paul Elbers: toetsinstrumenten
Pieter Van Der Klei: fluit en saxofoon
Rie Broere: percussie en zang
Snam Vromans: basgitaar

Bron: http://www.veulpoepers.nl/geschiedenis.html(playbacken in als dom omschreven televisieprogramma's) en krijgt daar de rekening (geen hitnotering voor de goed verkopende single) voor gepresenteerd