The Hollies

Artiestinformatie

Land	Verenigd Koninkrijk

The Hollies scoorden 28 Top 40-noteringen in de Top 40, vooral tijdens de jaren zestig en de eerste helft van de jaren zeventig. Vooral in de jaren zestig speelde de groep in een stijl die veel leek op de merseybeat uit Liverpool. Ze behoorden tot de succesvolste bands uit de periode van de 'Britse invasie'.

De line-up bij het begin van de groep in 1962/1963 was:
Allan Clarke: solozang, gitaar
Graham Nash: gitaar, zang
Tony Hicks: gitaar, zang
Eric Haydock: bas
Bobby Elliott: drums
De groep heeft in de loop van de jaren vele wisselingen gekend.

The Hollies zijn te herkennen aan de meerstemmige, harmonieuze zang. De groep was hierin duidelijk geïnspireerd door The Everly Brothers. Veel liedjes uit de begintijd zijn covers van rock-'n-rollhits, maar in de loop der jaren schreven ze vaker hun eigen teksten of werden tekstschrijvers van buitenaf (vooral <a href=https://www.top40.nl/top40-artiesten/graham-gouldman>Graham Gouldman</a>, bekend van <a href=https://www.top40.nl/top40-artiesten/10cc>10cc</a>) aangetrokken.

Vanaf het midden van de jaren zestig scoorde de band een hele reeks aan hits, waaronder Look Through Any Window, I Can't Let Go, Bus Stop, Stop Stop Stop, Carrie Anne, Dear Eloise en Listen To Me. Hun driestemmige zang vormt, samen met de solo's van Allan Clarke, het handelsmerk van The Hollies. Tijdens een tournee door de Verenigde Staten in 1968 maakte Nash kennis met onder meer David Crosby (van de Byrds) en Stephen Stills (van Buffalo Springfield). De drie bleken het niet alleen op persoonlijk vlak goed te kunnen vinden, maar ook stemmen te hebben die nauw bij elkaar aansloten. Hoewel Graham Nash nog mee terugging naar Engeland, verliet hij de band korte tijd later om met zijn Amerikaanse vrienden Crosby, Stills & Nash op te richten. Graham Nash werd vervangen door Terry Sylvester (ex-Swinging Blue Jeans). Het vertrek van een van de frontmannen berokkende The Hollies uiteindelijk geen schade. De band scoorde met de nieuwe line-up opnieuw grote hits zoals Sorry Suzanne en He Ain't Heavy... He's My Brother.

In 1973 verscheen een nieuwe lp, Hollies genaamd, en kwamen ook de laatste twee grote hits van de groep uit, The Day That Curly Billy Shot Down Crazy Sam McGee (nummer één in de Top 40) en The Air That I Breathe (nummer 2 in de Top 40). Daarna nam het succes geleidelijk af. De laatste Top 40-hit van de groep was Wiggle That Wotsit uit 1977. Vele wisselingen in de bezetting zorgden niet voor een succesvolle revival.

Naar aanleiding van het vijftigjarig bestaan van The Hollies begon de groep in 2012 met een grote tournee, niet alleen door het Verenigd Koninkrijk, maar ook naar Australië en Nieuw-Zeeland.