Old Town

Philip Lynott

De plaat en z'n verhaal (i.e. een vrije vertaling):
Ze heeft er schoon genoeg van. Ze is haar vertrouwen in hem definitief kwijt en dus kan ze niet anders dan deze stap zetten. Maar ze twijfelt. Doet ze er wel goed aan? Is het niet dom om 'm aan de kant te zetten, want ze weet dat ze eigenlijk de regels overtreedt. Zij is degene die hem pijn heeft gedaan.
Nee. Ze weet dat alles al hopeloos verloren is. Ze is eraan begonnen en nu moet ze het afmaken ook, ook al blijft ze zelf reddeloos achter. En ze weet dat ze het hard moet spelen, maar eigenlijk is het ook wel weer een opluchting dat ze deze stap gaat zetten, want de liefde is immers toch allang voorbij.
Oké, ze heeft z'n hart gebroken en dat is nu even rot, maar ze weet ook dat haar ex er wel weer bovenop komt. Tenminste, dat denkt ze. De jongen zelf is er nog niet zo zeker van. Hij stort langzaam maar zeker in nu hij de enige zekerheid in zijn bestaan, z'n vriendin, is kwijtgeraakt.
Het zal even duren, maar dan ontdekt hij vanzelf hoe hij met deze situatie om moet gaan. Dan leert hij genieten van z'n vrijheid en dan kan hij elke avond de bloemetjes flink buiten zetten in deze oude stad. Maar als hij dan weer thuiskomt, kan hij alleen verzuchten dat het allemaal toch anders is zonder haar. "Ik ken alle kroegen van deze oude stad," zal hij dan denken, "maar ik kan er niet van genieten, omdat ik jou zo enorm mis. Hier, in deze stad."
Langzaam maar zeker stort de wereld van de jongen verder in en verliest hij de grip op z'n bestaan. En ik kan het weten, want die jongen, tsja, dat ben ik.