Wie zwaait de scepter in het land van de blinden?
Wie houdt zich waardig, zelfs bij de vreselijkste flop?
Dolf van der Linden, Franck Pourcel, Anita Kerr, Horst Jankowski, Waldo de los Rios… stuk voor stuk muzikanten die in de jaren ’50, ’60 en ’70 top of the bill waren in Europa en daarbuiten, maar vandaag de dag bij het grote publiek zijn vergeten.
De tijd waarin op radio en TV bij menig amusementsprogramma een groot orkest present was om voor de muzikale omlijsting te zorgen, is voorbij. Zo is ook op het Eurovisie Songfestival sinds 1999 geen noot live gespeelde muziek meer te horen geweest. Tot die tijd nam elk deelnemend land een eerbiedwaardige dirigent mee naar het liedjesfestijn om bij de eigen bijdrage het songfestivalorkest de baton te zwaaien. Overbekende namen als Robert Stolz, Rogier van Otterloo, Ronnie Hazlehurst en zelfs Stefan Raab (presentator van het Eurovisie Songfestival in 2011) stonden eens of meermaals op de bok om een songfestivalliedje te dirigeren.
Het is hoog tijd om de dikke laag stof die over deze orkestleiders is terechtgekomen, weg te vegen. Elk van de in totaal 346 (!) bekende en onbekende dirigenten die tussen 1956 en 1998 op het songfestivalpodium hebben gestaan, krijgt op de nieuwe website http://www.andtheconductoris.eu een eigen biografie, waarin een carrièreoverzicht te vinden is en extra wordt stilgestaan bij de songfestivaldeelnames. Daarbij is er ruim baan voor ‘petite histoire’ en vermakelijke anekdotes.
Waarom bijvoorbeeld weigerde de Nederlandse dirigent Dolf van der Linden in 1969 mee te gaan met Lenny Kuhr naar het festival in Madrid? Het antwoord is in zijn bio te vinden. En wie wil weten waarom in 1990 de Spaanse inzending ‘Bandido’ opnieuw moest worden ingestart, kan het precieze verhaal uit de eerste hand nalezen in de biografie van de ongelukkige Eduardo Leiva.
De website is een geval van ‘work in progress’. Momenteel is van zo’n 40 dirigenten een uitgebreide biografie terug te vinden op de site. Van de carrière van alle anderen is nu alleen nog een kernachtige samenvatting toegevoegd. Er wordt echter onafgebroken gewerkt om de site uit te breiden met nieuw, uniek informatie- en beeldmateriaal. De meeste gegevens worden vergaard door het afnemen van interviews met de direct betrokkenen zelf.
Door uitgebreid stil te staan bij het leven en werk van deze zonder uitzondering voortreffelijke muzikanten, is de website tevens een indirecte aanklacht aan het adres van de organisatoren van het songfestival van nu, die blijven volharden in een absoluut verbod op elke vorm van livemuziek. Op de site is daarom een apart artikel opgenomen (‘Eurovision Orchestra History’) waarin de afschaffing van het orkest in de jaren ’90 en het van weinig liefde voor muziek getuigende beleid van de organisatoren in de jaren daarna uitgebreid is gedocumenteerd.