Henk Wijngaard

Songtekst

Van kinds af aan waren wij steeds bij elkaar
De zin van het leven vond ik dicht bij haar
En ik dacht dat haar glimlach slechts liefde verried
Maar de schaduw die over ons viel zag ik niet

Op zekere dag zat ze bleek bij het raam
Ze zweeg en ik zag in haar ogen een traan
Haar handen die trilden, Ze keek niet naar mij
Het was al laat in de nacht toen ze eindelijk zei:

Als ik ga moet je niet om me huilen
Op een dag denk je niet meer aan mij
Ik mocht graag met je leven, 'k was liever gebleven
Voor altijd maar eenmaal is alles voorbij

M'n wereld verging voelde enkel verdriet
Maar ik hield me sterk en m'n pijn zag ze niet
Toch vroeg ik haar verbitterd: hoe heet dan die man
Waar je nu zo van houd maar ze keek me slechts aan

Als ik ga moet je niet om me huilen
Op een dag denk je niet meer aan mij
Ik mocht graag met je leven 'k was liever gebleven
Voor altijd maar eenmaal is alles voorbij

Ze ging toen de slaap. Kort m'n wanhoop verdreef
Een brief op haar kussen was al wat me bleef
Ze schreef ik ben ziek redding is er niet meer
Maar ik weet waar ik heen gaan zien wij ons ooit weer

Als ik ga moet je niet om me huilen
Op een dag is het net als voorheen
Ik mocht graag met je leven 'k was liever gebleven
Maar de weg die ik gaan moet gaat ieder alleen
Ik mocht graag met je leven 'k was liever gebleven
Maar de weg die ik gaan moet gaat ieder alleen