De Poema's

Songtekst

Ze is geen medicijn
Tegen het tikken van de klok
Geen hoop, geen gids
Geen haven in de nacht
Geen bron in de woestijn
Als je kapot gaat van de dorst
Niet de glimlach
Op je allerslechtste grap

Ze is geen hitrefrein
Dat van de steigers klinkt
Niet de allerduurste wijn
Die je zonder kater drinkt
Geen bloementuin in bloei
Niet één uit duizend nachten
Geen uitgestoken hand
Niet het eind van al mijn wachten

Nee, meer nog dan ik eigenlijk toegeven wil
Zij maakt het verschil

Ze is geen slap excuus
Voor wat ik graag had willen zijn
Geen droom, geen doel
Geen stok om mee te slaan
Geen enkele garantie
Voor een lang gelukkig leven
Ze is geen antwoord
Op de vraag van ons bestaan

Niet de mooiste symfonie
Onder de film genaamd: wij tweeën
Niet het schone koele bed
Dat mijn koortsen weg kan nemen
Niet het ritme van mijn hart
Niet het zuiverste geweten
Ze kwam niet op het juiste moment
En dat kan me ook niets schelen

Want meer nog dan ik eigenlijk toegeven wil
Zij maakt het verschil

Tussen alles wat ik had
En omdat opeens ging leven
Wat met toekomst staat geschetst
Kan met kleur worden ingetekend
Tussen nooit iets aan de hand
En van alles te beleven
Tussen nooit en misschien, heel soms
Tussen ik en ons

Zoveel zangers, zoveel woorden
Het moet allemaal gezegd
Maar wat ze ook proberen
Geen vergelijking is terecht
Misschien is het wat simpel
Maar alles wat ik horen wil, is
Zij maakt het verschil
Zij maakt het verschil

Want ze is geen goed gesprek
Waar geen hond op zit te wachten
Niet de vlag waar ‘k onder strijd
Geen advies bij al mijn klachten
Niet de allerlaatste uitweg
Waar wij allang niet meer aan dachten
Maar meer nog dan ik eigenlijk toegeven wil
Zij maakt het verschil
Zij maakt het verschil