Cornelis Vreeswijk

Songtekst

Niemand ter aarde weet
Hoe het eigenlijk begon
Het droevige verhaal
Van de nozem en de non
Van de nozem en de non

Vroeg in het voorjaar
Ontmoetten ze elkaar
Hij keek in haar ogen
En toen was de liefde daar
Ja, toen was de liefde daar

Sterk is de liefde
Tijdelijk althans
De non vergat haar plichten
Zelfs haar rozenkrans
Ze vergat haar rozenkrans

Met zijn zonnebril
En zijn nauwe pantalon
Verwekte onze nozem
De hartstocht van de non
Ja, de hartstocht van de non

’t Is wel te begrijpen
’t Gebeurt toch elke dag
De nozem was verloren
Toen hij in haar ogen zag
Toen hij in haar ogen zag

Ze liepen in het plantsoen
In de prille lentezon
En kussen bij de vleet
Kreeg de nozem van de non
Kreeg de nozem van de non

Een zekere Juffrouw Jansen
Sloeg hen gade door de ruit
Ze wist niet wat ze zag
En haar ogen puilden uit
Ja, haar ogen puilden uit

Een zekere Heer Pieterman
Keek neer van zijn balkon
Hij keek stomverbaasd
Naar de reacties van de non
De reacties van de non

Leve de liefde
Zei Pieterman galant
Maar Juffrouw Jansen
Die belde naar de krant
Ja, die belde naar de krant

Maar aar dacht eenieder
Dat ze het maar verzon
Dus ging ze naar de kapelaan
En verklikte daar de non
En verklikte daar de non

Dat, zei de kapelaan
Is weer des duivels werk
Zo gauw ik er niet bij ben
Belazert hij de kerk
Dan belazert hij de kerk

Dankzij Juffrouw Jansen
En de kapelaan
Maakte de politie
Er een einde aan
Ja er kwam een einde aan

Want ze liepen namelijk
Zomaar op het gras
En de politie zei
Dat dat verboden was
Dat het gras verboden was

De non en de nozem
Gingen op de bon
Een schop kreeg de nozem
De zenuwen de non
Ja, de zenuwen de non

Niet om het een of ander
Maar omdat het niet kon
Eindigde de liefde
Van de nozem en de non
Van de nozem en de non

Volgens Aristoteles
Weegt een zoen niet zwaar
Letterlijk uitstekend
Figuurlijk zelden waar
Vraag de non er maar eens naar