Deze armen

Deze armen droegen je, voelden hoe je rilde uit het zwembad, je haar nat en jij zo koud.
Deze armen vroegen je of je bij me wilde; twee ringen, 1 gedachte: samen oud.
Maar deze armen sloegen toen de deur dicht en ze zwichtten onder honderdduizend borden in de lucht.
Deze armen lieten alles wat ik liefhad los tot er niets overbleef.
Deze armen schieten telkens weer tekort en deze armen zijn nu leeg.
Deze armen.
Deze armen.
Deze armen dragen je het liefst de hele wereld over zeeën, over bergen en weer terug.
Deze armen vragen je terug te mogen keren.
Laat mij binnen en wat was achter de rug.
Want deze armen slagen er misschien in los te laten wat ik moet en vast te houden wat ik wil.
Deze armen vangen niet langer alle borden en nu ik bij de scherven kniel zie ik wie ik ben en hoef ik niet te zoeken maar vind ik zomaar weer mijn ziel onder deze armen.
Onder deze armen.
Deze armen.
Deze armen.