De Afspraak
Bert Van Esch
1970
jaar
Top 40
De Afspraak is een vertaling van het nummer The Deal van de Amerikaanse countryzanger Dick Miles. Deze oorspronkelijke uitvoering is te vinden op de B-kant van zijn single Happiness Was uit 1969. In Europa werd het nummer bekend door de uitvoering van de Ierse zanger en diskjockey Pat Campbell. Door deze cover werd hij gezien als het Ierse antwoord op Red Sovine, de Amerikaanse zanger die veel succes had met parlando countryhits. Veel nummers van Red Sovine werden in het Nederlands uitgebracht door Cowboy Gerard De Vries. Bert Van Esch, die dit nummer van Pat Campbell onder handen nam, was een pseudoniem van Tom Collins, die net als Gerard De Vries diskjockey bij Radio Veronica was. Collins stond bekend om de lange volzinnen in zijn presentatie en ook in de tekst van De Afspraak zitten enkele lange volzinnen.
Artiest
Titel A-kant
De Afspraak (The Deal)
Componist(en) A-kant
Miles, Herston, Trather, J. de Graaf
Producer(s) A-kant
Red Bullet Production
Titel B-kant
De Das
Componist(en) B-kant
C. Schrama, P. Koelewijn
Producer(s) B-kant
Red Bullet Production
Platenlabel
Polydor
Catalogusnr
2 050 001
Hoogste positie UK
-
Hoogste positie US
-
Tipparade
Songtekst
Ik denk dat het tegen middernacht liep toen we bij het ziekenhuis aankwamen. De dokter stond al bij de ingang en mijn vrouw werd meteen naar de verloskamer gebracht. En ik bleef alleen achter in de kleine wachtkamer. Net zo zenuwachtig als alle andere mannen die voor het eerst vader worden, wist ik niet waar ik het zoeken moest, nu mijn langverwachte zoon dan eindelijk geboren zou worden. Ik moest er zelf even om lachen toen ik me realiseerde dat het best ook weleens een dochter zou kunnen zijn. Toch klopte mijn hart in mijn keel toen ik daar maar door die kamer heen en weer liep en ten slotte maar weer met mijn handen onder mijn hoofd ging zitten, tot de deur plotseling openging en de dokter met gebogen hoofd binnenkwam. Toen vertelde hij wat er aan de hand was en over de beslissing die ik alleen maar kon nemen en hij vroeg me niet te lang te aarzelen. O, hoelang het duurde, weet ik niet, maar ik stond daar maar aan de grond genageld met een verdwaasd gezicht. Ik bedoel: moest ik hem dan vertellen óf mijn vrouw óf mijn kind te redden die alle twee zo veel, alles voor mij betekenen. Ik draaide me om en liep de hal uit, zonder dat ik het wist regelrecht naar het kapelletje naast het ziekenhuis, waar ik knielde en bad.
O, U moet wel verschrikkelijk veel van hen houden, Heer. Misschien zelfs wel net zoveel als ik, want U kunt ook niet beslissen wie van beiden U tot U wilt nemen. Nu weet ik dat ik U nooit zoveel gevraagd heb, Heer, maar als we een afspraak zouden kunnen maken, U weet wel wat ik bedoel, laat ze alstublieft allebei in leven. Als U dan iemand weg wilt nemen, laat het mij zijn.
En dan ineens voelde ik me een stuk opgelucht en daarom liep ik vlug terug naar de hal. De dokter was er niet en terwijl ik zocht en me afvroeg waar hij was, gleed ik uit en viel. Wat is er aan de hand, vroeg ik me af. Waarom lig ik hier op de grond? Het leek alsof het uren later was toen ik mijn ogen opendeed en de dokter zag binnenkomen. Wel, nu buigt hij zich over me heen en ik zie dat ie denkt dat ik het niet lang meer zal maken en het enige waaraan ik denk is dat hij nu die beslissing alleen zal moeten nemen. Maar dan kijkt hij naar de verpleegster en zegt: "Wat verschrikkelijk dat hij nooit zal weten dat er een wonder is gebeurd en dat moeder én kind alle twee zullen blijven leven." En terwijl ik voor het laatst probeer te glimlachen, denk ik: wat jammer dat hij nooit iets zal weten van de afspraak die ik vanavond maakte met mijn God.