Toen Harry Styles wereldwijd doorbrak als onderdeel van de immens populaire Britse boyband One Direction, was de hele muziekwereld het er wel over eens: Harry stond een grote solodoorbraak te wachten. Eentje à la Justin Timberlake of Robbie Williams. Toen de groep uit elkaar ging leek het er even op dat zijn bandgenoten toch beter scoorden dan hij. Tot hij met zijn tweede soloalbum Fine Line werkelijk de hele wereld inpakte. Watermelon Sugar en Adore You werden gigantische hits en eindelijk zagen we Harry in zijn complete popster-potentieel. Nu is hij terug met een derde album. Harry’s House heeft al de vooralsnog grootste hit van het jaar voortgebracht en is dus met recht de belangrijkste albumrelease van 2022 tot nu toe te noemen. We nemen Harry’s House met je door in deze Track-By-Track review.
Music For A Sushi Restaurant
Met een titel als Music For A Sushi Restaurant weet je als luisteraar misschien niet direct wat je kunt verwachten. Is het een soort liftmuziekje dat in een minuut het album inleidt? Waagt Harry Styles zich aan Japanse invloeden? Nou nee dus. Music For A Sushi Restaurant heet vooral zo vanwege de vele references naar voedsel die het nummer bevat. Het liedje is qua stijl een goede indicatie van wat je op Harry’s House te wachten staat. Funky indiepop met wat 70’s invloeden en vooral good vibes.
Late Night Talking
De officiële opvolger van lead single en dikke nummer 1-hit As It Was is Late Night Talking. Mocht je je afvragen of dat een logische keuze is, probeer hem dan één keer en je snapt het meteen. Harry’s House is een van de meest positieve albums die in de afgelopen jaren zijn uitgebracht en Late Night Talking is daar een perfect voorbeeld van. De track is duidelijk ontworpen voor barbecueplaylists en pool parties. Daar komt ook nog bij dat het refrein van Late Night Talking perfect geschikt is om de radiogolven te domineren in de komende zonnige maanden.
Grapejuice
Net zoals op Fine Line houdt Harry Styles zijn kring klein op zijn derde album. Hij werkt voornamelijk samen met producers/songwriters Kid Harpoon en Tyler Johnson. Het resultaat is een consistente vibe door het hele album heen. Wat niet betekent dat alle liedjes hetzelfde klinken. Hij mixt invloeden en stijlen zonder problemen, maar slaagt er wel in om het te verpakken in dezelfde laidback positieve sfeer. Zo ook op het romantische Grapejuice waar hij fantaseert over een goede fles wijn met die ene persoon. De track is dromerig, lowkey en vooral heel erg Harry Styles.
As It Was
De comeback van Harry Styles was niet heel breed aangekondigd, maar toch was het een van de grootste wereldwijde muziekmomenten van het jaar. Niet alleen omdat de wereld wel weer behoefte had aan nieuw materiaal van de Britse zanger, maar vooral omdat die nieuwe track As It Was bleek. Een plaat die perfect inspeelt op alles wat momenteel populair is zonder Harry’s eigenzinnige persoonlijkheid uit het oog te verliezen. Alles aan As It Was klopt en dat betaalt zich terecht uit in de grootste hit uit Styles’ carrière.
Daylight
De grootste vernieuwing in de stijl van Harry Styles op zijn nieuwe album zit hem in het gebruik van elektronische invloeden. In meerdere tracks van Harry’s House zijn synthpop-invloeden te herkennen die nieuw zijn voor de zanger die zich op zijn debuutalbum volledig richtte op classic rock. Daylight is een van de liedjes waarop Harry zich onderdompelt in synths. Het levert een verrassende sound op, zeker als tegen het einde de gitaren alsnog om de hoek komen kijken. Wat verder opvalt aan Daylight, zijn de vele metaforen die in de tekst verwerkt zijn. Het geeft wat meer diepte aan een album dat tekstueel niet veel weggeeft over de persoon Harry Styles.
Little Freak
Little Freak is een van de meest persoonlijke liedjes op Harry’s House. De melancholische ballad zou niet misstaan op een soundtrack van een Netflixfilm over teen romance. Het gaat over ‘the one that got away’ en Harry durft voor het eerst een beetje naar binnen te kijken. Als er iets is dat Harry nog meer zou mogen doen op zijn volgende album is het dit. Dat Harry Styles altijd wat mysterie rondom zijn persoon zal willen houden is duidelijk, maar de kwetsbaarheid die hij toont op Little Freak is wel iets dat hem heel goed staat.
Matilda
Dit deel van Harry’s House is waar je de ballads vindt. Na Little Freak volgt Matilda. Een liedje dat geïnspireerd is op het gelijknamige boek van Roald Dahl. De storytelling is bijzonder en de productie is minimalistisch. Matilda werkt in zijn eenvoud en is met afstand het liedje van Harry’s House dat de meeste tranen zal doen opwellen bij luisteraars.
Cinema
Terug naar funky popliedjes over prille aantrekkingskracht. Cinema is ongecompliceerd, catchy en zomers. En mocht je benieuwd zijn naar het onderwerp van dit liefdesliedje: Harry schijnt al een tijdje samen te zijn met actrice Olivia Wilde met wie hij samen in de film Don’t Worry Darling speelt die dit jaar uitkomt. ‘I dig your cinema’ kan dus eigenlijk maar op één iemand duiden.
Daydreaming
Het wederom bijzonder zonnige Daydreaming is een van de weinige tracks op Harry’s House waarbij de credits een paar opvallende namen bevatten. Zo speelt Top 40-regular John Mayer, van wie Harry al sinds zijn tienerjaren fan is, gitaar op de plaat. Ook bevat Daydreaming een sample van het mede door Quincy Jones geschreven Ain’t We Funkin’ Now van The Brothers Johnson. Het levert een lekker liedje op dat klinkt alsof Harry zich, zoals wel vaker, waant in een ander tijdperk.
Keep Driving
Zullen we gewoon even doorgaan met ons leven ondanks wat er allemaal om ons heen gebeurt? Dat is een beetje de strekking van Keep Driving. Hoewel de track goed past in het algehele thema van Harry’s House qua tekst en stijl, is de productie niet opvallend genoeg om echt te blijven hangen. Ook het feit dat de track relatief kort is, helpt niet echt.
Satellite
Track 11 op Harry’s derde album is weer een synthpop-track zoals we die niet eerder van de Britse ster hoorden. Het is duidelijk een geslaagd experiment. Zijn kopstem in combinatie met de productie klinkt sterk en het refrein van Satellite laat ook weer duidelijk zien dat het mainstreamsucces van zijn laatste album hem best beviel. Wat ook bijzonder is aan Satellite is dat de track bij de bridge transformeert in een soort rocktrack. Die combinatie bewijst weer dat Harry Styles niet te labellen is. Dat maakt hem juist ook zo’n interessante en ongrijpbare artiest waarvan we ongetwijfeld nog veel onverwachtse dingen gaan horen.
Boyfriends
In een interview gaf Harry over Boyfriends aan dat de track al geschreven werd rond de afronding van zijn laatste album Fine Line. Hij nam dan ook meerdere versies op van het liedje en de uiteindelijke versie performde hij laatst voor het eerst live toen hij headliner was op het Amerikaanse festival Coachella. Het resultaat is een van de kwetsbaardere liedjes op Harry’s House over de gebreken van vriendjes. Het is gebaseerd op wat Harry om zich heen en ook van zichzelf heeft gezien. Harry’s House bevat een aantal ballads, maar weet heel goed de balans te vinden tussen emotionele en ongecompliceerde liedjes.
Love Of My Life
Harry Styles sluit zijn derde album af met de conclusie dat iemand met wie hij een relatie had de liefde van zijn leven was. Love Of My Life sluit Harry’s House af op een relatief sombere noot. Niet met de zonnige, losse klanken die het album overheersen, maar met bijna een smooth liedje dat qua productie en stijl niet helemaal past. Toch is Love Of My Life zeker geen slecht liedje. Zijn stem is helderder dan op alle andere tracks en elk woord dat hij zingt komt over. Over het algemeen is Harry’s House weer een erg sterk album van een van de meest eigenzinnige artiesten die rondlopen in het huidige poplandschap.
