Deze week in de Spotlight: het nieuwe album van RAYE.
Een van de belangrijkste redenen voor succes in de muziekwereld is de gunfactor. Wanneer het publiek je een hit gunt, is de kans ook groter dat een van je tracks doorbreekt. Jarenlang gold de Britse zangeres RAYE als een kleurloze hookzangeres op anonieme tracks van producers als David Guetta en Jax Jones. Wat het publiek alleen niet wist, was dat ze hier nooit voor koos. Sterker nog, ze gebruikte die hits om zich uiteindelijk met haar eigen materiaal te mogen onderscheiden als artiest. Dat eigen materiaal bleef alleen liggen.
Haar label liet RAYE haar debuutalbum namelijk niet uitbrengen. Ze liet op Twitter weten dat ze gevangen zat in haar contract en dat ze niets liever zou willen dan haar eigen materiaal releasen. Het bleek effectief, want RAYE en haar label gingen uit elkaar. Als independent artiest had ze ineens volledige creatieve vrijheid. En dat levert, naast de gunfactor, muzikaal heel spannende muziek op. Dat begon al met de grootste hit uit haar carrière, namelijk Escapism. met 070 Shake, een vier minuten durende mix tussen hiphop en elektropop die geldt als een van de verrassendste radiohits in een lange tijd. Nu is er ook haar eerste eigen album.
My 21st Century Blues is aan alle kanten een statement. Stylistisch gaat het alle kanten op van pop tot hiphop, funk en elektronische elementen. Ook tekstueel is duidelijk dat RAYE al die jaren veel heeft moeten inhouden. Op My 21st Century Blues legt ze haar ziel op tafel. Met name de track Ice Cream Man, die gaat over misbruik dat ze heeft meegemaakt in de muziekindustrie, is pijnlijk eerlijk en enorm sterk tegelijkertijd. Kijkend naar de opvolger van Escapism. lijkt Flip A Switch de meest logische keuze. Met een flinke dosis attitude laat RAYE, zoals op het hele album, horen veel meer in haar mars te hebben dan haar label ooit heeft willen zien.