Twee weken terug was Danny Vera met Roller Coaster één van de snelle stijgers in de Top 40. We spraken met hem over zijn tour, dromen, het succes en zijn passie voor het schrijven van liedjes.
Hoe heb je de laatste tour ervaren?
“Ik noem het niet graag een tour, want zo voelt het niet. Het is niet zoals in Amerika, ik lig elke avond weer in mijn eigen bedje en ik rij terug naar huis. Ik zou het dan eerder een concertreeks noemen.”
Was in Carré staan een droom voor je?
“Nee, niet per se een droom. Ik heb eigenlijk nooit dromen gehad in de muziek, behalve dat ik wel graag mijn geld ermee wil verdienen. Nu dat gelukt is stel ik wel mijn doelen bij. Ik vond Carré wel heel bijzonder want het is mijn eerste keer in Carré en dan gelijk uitverkocht. Toen ik vorig jaar gevraagd werd of ik mijn tour in Carré wilde eindigen vond ik dat heel mooi en wilde ik het natuurlijk proberen. Ik ben niet een persoon die droomt van een volle Ziggo Dome; dat is wel heel groot en ik weet daarom niet of ik daar wel tot mijn recht kom. Dromen heb ik ook niet omdat het immers een teleurstelling zou zijn als je je dromen niet waar kan maken.”
Waarom heb je voor Roller Coaster gekozen als single?
‘’Ik heb daar niet voor gekozen, dat is het mooie ervan. Dat is eigenlijk het allermooiste compliment dat ik ooit heb gekregen in mijn muzikale loopbaan. Ik zend zelf al een tijdje geen muziek naar de radio omdat mij verteld werd dat mijn muziek daar niet geschikt voor is. Ik vind het heel lastig om een liedje te kiezen waarvan ik denk dat moet de rest van de wereld horen want ik ben trots op al mijn liedjes. Dat deed ik dan dus ook niet meer. Mijn platenmaatschappij koos liedjes voor de radio uit en dat werd dan meestal niks. Dus ik was daar zelf niet meer mee bezig. Rob Stenders wilde graag een liedje van mij draaien dat ik zelf mooi vind. Dus ik zei ‘doe maar Roller Coaster’. Dit was op een vrijdagnacht en we kregen zoveel positieve reacties dat hij dacht: ‘ik draai ‘m ook nog een keer op maandagmiddag.’ Het mooiste vind ik dat mensen hun auto langs de kant hebben gezet om te huilen. Vanaf dat moment ging het allemaal een beetje vanzelf. Mensen begonnen het nummer aan te vragen en nu word ik op allemaal radiostations, zoals Qmusic, gedraaid.”
Eigenlijk kan je dus spreken van een late doorbraak?
“Ja dat kun je wel stellen, volgende maand word ik al 42! Het ging al hartstikke goed met mijn carrière hoor, daar niet van. Vroeger wilde ik nog wel graag op de radio gedraaid worden, maar naarmate ik ouder werd besefte ik dat dat niet per se nodig is. Ik maak tenslotte ook hele andere muziek dan bijvoorbeeld een Daddy Yankee die je op de radio hoort.”
Waar haal jij je inspiratie vandaan?
“Ik ben opgegroeid met Elvis, Roy Orbison en Johnny Cash. Hun hele repertoire vind ik mooi en daar ben ik door geïnspireerd. Maar ik luister nu al bijvoorbeeld een week naar Bad Guy van Billie Eilish; dat meisje is 17 hè? Dat vind ik echt geniaal! In lange tijd heb ik niets gehoord waar ik echt van onder de indruk ben. Iedereen doet eigenlijk hetzelfde om maar een hit te scoren. Ik vind het nummer van Billie gewoon zó goed. Ik haal er niet per se mijn inspiratie uit maar ik ben altijd wel bezig met het zoeken van iets wat mij raakt. Ik geloof voornamelijk in de goeie muziek die oprecht gemaakt wordt. Je hebt muziek die niet zo best is en eigenlijk alleen voor de commercie gemaakt wordt. Ik vind muziek altijd nog gewoon een stuk emotie.”
Alleen maar covers zingen of nooit meer optreden?
“Dan zou ik nooit meer willen optreden want ik ben een songwriter. Ik doe juist de muziek omdat ik liedjes schrijven leuk vind, dat wil ik blijven doen. Als ik zelf niet meer op het podium zou mogen staan, maar dan wel zou mogen blijven schrijven, dan zou ik dat doen. Ik vind dat het leukste wat er is. Het is net als bij een schilder. Als je hem vraagt of hij nooit meer wil exposeren of dat hij zijn kwasten moet inleveren dan zou de schilder niet meer exposeren. Schilderen is wat hij doet en ik blijf altijd muziek maken. Dat doe ik al sinds mijn zeventiende. Toen vond niemand het leuk en nu vinden heel veel mensen het leuk. Zelfs als dat weer anders wordt zal ik toch blijven schrijven. Dat is gewoon wat ik doe.”
Schrijf je liedjes voor je vrouw? En is zij stiekem jouw grootste fan?
“Eigenlijk is alles al voor mijn vrouw, ja. Ik mag hopen dat ze wel mijn grootste fan is maar ik ben in ieder geval haar grootste fan. Wij zijn al 15 jaar samen en dat werkt heel goed. Zij leeft het leven ook maar gewoon met mij en ik heb er heel veel bewondering voor dat ze er gewoon altijd bij is. We doen dit samen. Zo regelt ze mijn tourmanagement en nog veel meer dingen. Wat zij doet is gewoon ongelooflijk!”
Is dat af en toe dan lastig om ook samen te werken?
“Nee bij ons gaat het heel erg goed ik hoor van veel mensen dat ze dit moeilijk vinden maar bij ons gaat het gewoon goed. Ik heb gewoon een hele lieve en goeie vrouw.”
Wat kunnen wij nog van Danny Vera verwachten?
“Wat je van mij kan verwachten is wat ik al jaren doe. Ik maak om de twee jaar een plaat, soms elk jaar. Ik schrijf liedjes en wanneer ik er genoeg heb dan neem ik ze op. Elke keer probeer ik weer iets anders. Nu sta ik met strijkers en blazers in het theater; ik ga weer clubs doen en ik ga naar België. Ik vind alles leuk. Alles wat op mijn pad komt en wat er te doen is, dat vind ik leuk om mee te maken en voor de rest zie ik het eigenlijk allemaal wel. Als mensen mij willen horen vind ik het fijn en zo niet dan doe ik kleinere zalen. Ik heb het toch niet in de hand, nu vindt iedereen het leuk en ik hoop dat dat zo blijft. Ik ben vrij simpel.”
(Foto: BSR Agency)
(30/04/2019)
